De overgang naar het digitale tijdperk heeft voor mensen boven de vijftig gezorgd voor een wereld van verschil.
Communicatie via internet en mobiele telefoons is nu alomtegenwoordig, waardoor zelfs verre bestemmingen binnen handbereik lijken te liggen.
Veranderde houdingen ten opzichte van gezondheid, diversiteit en het milieu tonen duidelijke verschillen in vergelijking met het verleden.
In het verleden, toen traditioneel onderwijs nog de norm was, had elke student een speciaal schrijfvoorwerp op zijn bureau.
Dit voorwerp diende als handige opslag voor schrijfgerei, was een vast onderdeel van het dagelijks studentenleven en werd gebruikt voor notities en huiswerk.
Tegenwoordig zul je dit tafereel zelden nog zien, maar het wijst ons wel op een tijd waarin schrijven met pen en inkt de norm was in het onderwijs.
In vroegere dagen was het gebruikelijk om inktpotjes te zien in klaslokalen over de hele wereld. Hier volgen enkele interessante feitjes over deze oude gewoonte:
Feit 1: Inktpotjes, vaak “inktwellen” genoemd, waren doorgaans vervaardigd uit glas, keramiek of metaal. Ze pasten perfect in een uitsparing van het schooltafeltje.
Feit 2: Het gebruik van inktpotjes moedigde leerlingen aan om met de hand te schrijven en kalligrafie te beoefenen, omdat vulpennen de voornaamste schrijfinstrumenten waren.
Feit 3: Het gebruik van inktpotjes resulteerde vaak in inktvlekken op kleding en papier, wat soms problemen veroorzaakte.
Feit 4: Tegenwoordig symboliseren inktpotjes een historisch element dat ons herinnert aan de traditionele schoolsetting en het belang van geschreven communicatie in de tijd toen digitale tools nog niet bestonden.
1. Mensen boven de vijftig weten wat er gaande is in het klaslokaal:
2. Dit was vroeger een vertrouwd beeld in klaslokalen…
3. Tegenwoordig zie je dit nog zelden…
4. Het was een vast onderdeel voor de schoolgaande kinderen..
5. Vroeger had iedere leerling dit kleine voorwerp op zijn/haar bureau:
