Jeroen, met een leeftijd van 37, ervaart intense woede. Zijn ouders hebben gehandeld op een manier die voor hem volstrekt onaanvaardbaar is: zij hebben zijn kind vergezeld naar McDonald’s, een scenario dat hij absoluut niet had zien aankomen.
Ondanks het feit dat dit voor sommigen misschien triviaal lijkt, voelt Jeroen zich geraakt door deze gebeurtenis.
Uit zijn frustratie spreekt hij: Mijn kind krijgt geen vlees of zuivel, en dan nemen jullie hem mee naar een fastfoodrestaurant?!
Voor Jeroen vertegenwoordigt een veganistische levensstijl meer dan slechts een optie, het is essentieel in zijn manier van leven en opvoeding van zijn kind.
Toen zijn ouders aanboden om op hun kleinkind te passen, was dit onderwerp duidelijk besproken met hen.
Jeroen voelt nu dat zijn ouders anders hebben gehandeld, wat hij beschouwt als een grote schending van zijn ouderlijke keuzes.
“Het gaat niet alleen om wat hij heeft gegeten,” legt Jeroen uit. “Het draait om respect, respect voor de waarden die ik belangrijk vind en hoe ik mijn kind wil grootbrengen.”
Voor Jeroen gaat het dus niet alleen om de consumptie van vlees en zuivel, maar vooral om het gevoel dat zijn ouders zijn opvoedingskeuzes niet serieus nemen.
Deze gebeurtenis heeft geleid tot een vertrouwensbreuk tussen Jeroen en zijn ouders. Hoewel hij graag wil dat zijn ouders betrokken blijven bij het leven van zijn kind, twijfelt hij nu of hij ze nog kan vertrouwen in hun rol als oppassers.
“Als ze zich nu al niet aan de afspraken houden, hoe weet ik dat dit niet opnieuw gebeurt? Ik wil mijn kind niet opnieuw in zo’n situatie brengen.”
Er is een situatie waar Jeroen mee worstelt. Hij hecht veel waarde aan zijn relatie met zijn ouders, maar tegelijkertijd is hij vastberaden over de opvoeding van zijn zoon zonder compromissen te sluiten.
“Het vermijden van conflicten is mijn doel, maar ik kan deze kwestie niet zomaar negeren, aangezien het een principekwestie voor mij is.” Hij maakt zich ook zorgen over eventuele verwarring die dit voor zijn zoon teweeg kan brengen.
“Hoe moet hij dit nu begrijpen? Thuis zeggen we dat hij geen vlees of zuivel eet omdat het beter voor hem is, en dan wordt hij ineens meegenomen naar McDonald’s waar hij precies dat krijgt wat wij thuis vermijden.”
Jeroen hoopt dat zijn ouders van deze ervaring leren en gaan begrijpen hoe belangrijk zijn keuzes voor hem zijn. Hij is van plan om nogmaals het gesprek met hen aan te gaan, hoewel hij weet dat dit geen eenvoudige taak zal zijn.
“Ik wil dat ze begrijpen dat mijn opvoedingskeuzes niet ter discussie staan. Als ze willen blijven oppassen, moeten ze zich aan de regels houden.”
Jeroen denkt na over zijn eigen communicatie als ouder naar aanleiding van het incident. Hij overweegt: “Misschien moet ik duidelijker zijn over wat ik verwacht.”
Hij realiseert zich: ‘‘Ik dacht dat mijn ouders het wel zouden begrijpen, maar blijkbaar moet ik sommige dingen explicieter maken.”
Terwijl Jeroen zoekt naar een manier om zijn communicatie te verbeteren, beseft hij ook dat hij grenzen moet stellen.
“Mocht dit nogmaals voorkomen, overweeg ik hen niet meer als oppas in te schakelen. Het welzijn van mijn kind staat voorop, en ik wil niet dat hij zich opnieuw in zo’n situatie bevindt.”
Voor Jeroen is dit geen klein misverstand, maar gaat het om respect, vertrouwen en het welzijn van zijn kind.
“Er is veel meer aan de hand dan een klein misverstandje. De manier waarop we ons kind opvoeden is hierin belangrijk en dat mag niet zomaar genegeerd worden.”
1. Jeroen ziet het als meer dan alleen een klein misverstand:
2. ‘Het is belangrijk voor mij dat mijn kind niet weer in zo’n situatie belandt.’
3. Om te kunnen blijven oppassen, moeten ze zich aan de regels houden.
4. Door het voorval is het vertrouwen tussen Jeroen en zijn ouders geschaad.
5. Hij is boos dat zijn ouders met zijn zoontje naar McDonald’s zijn geweest!
