Een 69-jarige man genaamd Joop keek uit naar een gezellig diner in Amsterdam, iets wat hij eerder had gedaan en altijd leuk had gevonden. Deze keer verliep het echter anders dan hij had verwacht.
Van een aangenaam diner was al snel geen sprake meer voor Joop. Hij voelde frustratie en onbegrip zodra hij het restaurant binnenstapte.
“Ik keek uit naar een gezellige avond,” vertelt Joop. Hij had gehoopt op een maaltijd in een typisch Amsterdams restaurant.
Nog vóór hij aan tafel zat, voelde Joop al dat er iets niet helemaal klopte. “Ik liep naar de bediening om een tafel te vragen, maar ik werd begroet met een vriendelijk, maar totaal onverstaanbaar ‘Hello, how are you?’ Ik dacht even dat het een grap was.”
Voor Joop, die gewend is om in zijn eigen land Nederlands te spreken, voelde het vreemd om in de hoofdstad in een restaurant niet in zijn moedertaal te kunnen communiceren. “Het voelde alsof ik in het buitenland was,” vervolgt hij.
Toen hij opnieuw in het Nederlands probeerde te praten, merkte hij dat de jonge serveerster hem niet begreep.
“Ze begreep me gewoon niet. Ze had geen idee wat ik zei.” De situatie werd ongemakkelijk voor Joop toen hij ontdekte dat het personeel alleen Engels sprak, wat al snel tot ergernis leidde.
“Ze spraken allemaal Engels! Niet alleen zij, maar ook de andere obers. Toen ik probeerde te vragen of er iemand was die wel Nederlands sprak, werd ik weer met Engels aangesproken.”
Toen het personeel besefte dat Joop hen niet kon verstaan, reageerden ze volgens Joop onaangenaam. “Ze waren echt chagrijnig toen ze doorhadden dat ik ze niet kon verstaan.”
”Ze rolden met hun ogen, en een van hen zuchtte zelfs toen ik voor de derde keer probeerde uit te leggen wat ik wilde bestellen.”
Voor Joop was het onbegrijpelijk dat niemand Nederlands sprak toen hij gewoon een maaltijd wilde bestellen in zijn eigen land.
“Het ergste was dat ze helemaal geen moeite deden om me te helpen,” legt hij uit. “Toen ze merkten dat ik geen Engels sprak, gingen ze gewoon verder met hun werk, zonder ook maar even te proberen me te begrijpen.”
Er was een gevoel van buitensluiting en ongewenstheid bij hem. “Het leek alsof mijn aanwezigheid niet werd gewaardeerd. Hun manier of geen enkele manier.”
De internationale aantrekkingskracht van Amsterdam en het grote aantal toeristen dat de stad trekt, zijn begrijpelijk voor hem. Toch blijft het voor Joop moeilijk te verteren dat in een Nederlands restaurant geen Nederlands wordt gesproken.
“Ik verwacht gewoon dat de Nederlandse taal gesproken kan worden in Nederland,” zegt Joop met fronsende wenkbrauwen. “Is dat te veel gevraagd? Vooral niet in een restaurant in de hoofdstad van ons eigen land.”
De teleurstelling van Joop groeide toen hij zag dat andere klanten, die Engels spraken, moeiteloos werden bediend.
“Het was bijna alsof je alleen welkom was in dat restaurant als je Engels sprak. Dat vond ik behoorlijk onprettig. Ik kreeg echt het gevoel genegeerd te worden.”
“Hij vraagt zich af of hij naar het buitenland moet gaan om Engels te spreken,” vraagt hij zich af, “waarom kunnen ze niet gewoon twee talen spreken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
“Joop zegt dat het lijkt alsof Nederland steeds minder van ons wordt,” zegt Joop, “dat we ons moeten aanpassen aan de toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Joop besloot het restaurant te verlaten zonder te eten. “Ik kom daar niet meer,” zegt hij, “niet omdat het eten slecht was, want dat weet ik niet eens. Ik heb het niet eens besteld. Maar omdat ik me totaal niet welkom voelde in mijn eigen stad.”
Zijn ervaring werpt een licht op de groeiende internationalisering van steden als Amsterdam, waar toerisme soms prioriteit lijkt te krijgen boven de lokale bevolking.
Joop’s verhaal herinnert ons eraan dat, terwijl we openstaan voor een internationale gemeenschap, het belangrijk blijft om de lokale cultuur en taal te koesteren.
“Hij vraagt zich af of we niet in Nederland zijn,” vraagt Joop zich af, “dan wil ik toch gewoon Nederlands kunnen praten?”
1. Hij keek uit naar een leuk avondje uit maar dat verliep anders dan verwacht.
2. Dat dit in ons landje gebeurt vindt hij alles behalve normaal.
3. Hij voelde zich onzichtbaar en totaal niet begrepen.
4. Vanaf het moment dat hij binnenstapte groeide zijn frustratie…
5. Het blijft voor hem moeilijk te accepteren dat er niemand Nederlands spreekt.
