Met dagelijkse financiële zorgen worstelt Roos, een 35-jarige alleenstaande moeder, om de eindjes aan elkaar te knopen, wat geen eenvoudige taak is.
Ondanks haar parttime baan verdient ze net genoeg om de rekeningen te betalen en voor haar kinderen te zorgen.
Dit jaar staat er een uitstapje gepland voor haar kinderen op school: haar zoon gaat naar een pretpark en haar dochter naar een natuurgebied.
De kosten? Vijftig euro per kind. Voor veel ouders geen probleem, maar voor Roos een behoorlijke last.
In haar strakke budget is nauwelijks ruimte voor extra’s zoals schoolreisjes. Haar gedachten gaan terug naar de blijdschap van haar kinderen toen ze hoorden over het uitje, maar nu worstelt ze met het idee hen opnieuw teleur te moeten stellen.
Alles doet Roos om haar kinderen te voorzien in hun behoeften, maar dit soort momenten maken haar onrustig.
Een vraag die bij haar opkomt is of de school of andere ouders haar anders zouden kunnen bekijken vanwege haar financiële situatie.
Alhoewel ze zich bewust is van anderen in dezelfde situatie, kan het toch eenzaam voelen. Roos wil niet dat haar kinderen het gevoel hebben dat ze iets missen, maar de financiële realiteit is wat het is.
Ze overweegt om hulp te vragen of te informeren naar gespreide betalingen, maar gevoelens van schaamte weerhouden haar. Ze wil niet dat anderen denken dat ze het niet aankan.
Roos vermoedt dat mensen snel een oordeel vellen. Waarom werkt ze niet meer uren? Waarom spaart ze niet beter? De strijd die zij maandelijks doormaakt om rond te komen, blijft voor hen verborgen.
Die zorgen die haar ’s nachts wakker houden, blijven voor anderen wellicht onopgemerkt, maar vormen voor haar de dagelijkse realiteit.
Ook is het gevoel van waardigheid belangrijk voor haar, naast financiën. Het niet kunnen bieden van wat anderen vanzelfsprekend achten, ervaart zij als een grote last.
Roos zit aan de keukentafel en maakt zich zorgen over hoe ze aan haar kinderen moet vertellen dat er niet genoeg geld is voor het schoolreisje.
Ze wil haar kinderen niet belasten met de financiële zorgen van het gezin, maar tegelijkertijd voelt ze dat de waarheid verbergen geen optie is.
De momenten waarop zij niet aan de wensen van haar kinderen kan voldoen, zijn het zwaarst voor haar en drukken zwaar op haar gemoed.
Roos blijft zoeken naar oplossingen en twijfelt of ze haar schaamte opzij moet zetten en om hulp moet vragen, ondanks de moeilijkheid ervan.
Zij doet haar uiterste best om te voorkomen dat Vermijden dat haar kinderen teleurgesteld worden is voor haar een prioriteit. Mogelijk kan ze andere manieren vinden om te besparen of om hulp vragen aan vrienden of familie. Ondanks haar situatie blijft Roos vastberaden. Ze wil haar kinderen tonen dat, ondanks uitdagende tijden, liefde en veerkracht de krachtigste middelen zijn om door te zetten. 1.
Ze wil koste wat het kost vermijden dat haar kinderen teleurgesteld worden.
2.
Het niet kunnen vervullen van de wensen van haar kids weegt zwaar op haar gemoed.
3.
Ze wil haar kinderen niet belasten met de financiële zorgen.
4.
Ze vraagt zich af of andere ouders haar zullen beoordelen…
5.
Een gevoel van wanhoop en schaamte…
