Patricia, een 45-jarige moeder uit Amsterdam, ziet er geen kwaad in om haar vierjarige zoon Michel een koekje te geven terwijl ze boodschappen doet.
Terwijl ze relaxed door de supermarkt wandelt, geniet Michel duidelijk van zijn traktatie. “Mama, ik wil een koekje!” roep hij enthousiast.
Zonder aarzelen neemt Patricia een pak koekjes van het rek, opent het en deelt er één uit aan Michel. Voor haar is dit een simpele manier om het winkelen soepeler te laten verlopen.
Patricia weet dat sommige mensen haar handelingen vreemd vinden, maar dat deert haar niet. “Wat is het probleem? We betalen alles netjes bij de kassa,” zegt ze rustig.
Voor haar is dit een praktische oplossing. “Michel blijft kalm en gelukkig, en ik kan zonder gedoe mijn boodschappen doen.”
Echter, Patricia merkt dat niet iedereen begrip heeft voor haar aanpak. Soms ontvangt ze afkeurende blikken of hoort ze gefluister van andere klanten.
Ze vertelt: “Er wordt gedacht dat ik Michel leer dat hij zomaar dingen kan pakken zonder te betalen. Echter, alles betalen we keurig, dus ik begrijp het probleem niet.”
Zij benadrukt dat het voornamelijk draait om efficiëntie. “Als ik Michel niet dat koekje geef, begint hij te klagen of wordt hij onrustig. Hierdoor wordt het winkelen voor ons beiden vereenvoudigd.”
Naast het gemak voor haar zoon, erkent Patricia dat dit haar helpt om de stress van het winkelen te verminderen, vooral na een lange werkdag.
Haar glimlach zegt: “Soms wil ik gewoon vlot mijn boodschappen doen zonder gedoe. Als een koekje hem rustig houdt, dan is dat voor ons allebei beter.”
Echter, ondervond Patricia onlangs een negatieve reactie van een klant in de supermarkt. “Een vrouw keek me boos aan toen ze zag dat Michel al bijna het hele pak koekjes op had voordat we bij de kassa waren,” herinnert ze zich.
Patricia bleef rustig en reageerde op de opmerking: “Ze zei dat ik eerst had moeten betalen. We betalen zo meteen, dus wat is het probleem?” Voelde ze ondanks haar kalme antwoord de spanning van de situatie.
Patricia twijfelt soms of ze het goed aanpakt, maar uiteindelijk blijft ze bij haar standpunt: “Het is zo’n klein ding, en het maakt ons beiden gelukkig,” legt ze uit.
Michel is energiek en vraagt tijdens het winkelen vaak om iets lekkers. Voor Patricia is het een kwestie van balans: “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller door de winkel heen.”
Patricia benadrukt dat veel ouders vergelijkbare situaties meemaken: “Ik zie het overal. Ouders geven hun kinderen een snack of speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen. Iedereen doet wat nodig is om de boel soepel te laten verlopen.”
Patricia ziet het niet als regelovertreding, aangezien alles netjes bij de kassa wordt afgerekend. Kritiek van anderen raakt haar niet echt.
Ze zegt dat kinderen soms ongeduldig zijn en dat ze geen ruzie wil maken om kleine dingen zoals een koekje. Ze merkt op dat er belangrijkere zaken zijn om je zorgen over te maken.
Patricia begrijpt dat elke ouder op zijn eigen manier met opvoedkwesties omgaat. Ze benadrukt: “Ik begrijp dat anderen er anders over kunnen denken, maar dit is onze aanpak die voor ons gezin werkt.”
Ze zegt: “Als het goed voor ons werkt, is dat het belangrijkste. We proberen allemaal onze dagen zo goed mogelijk door te komen, en voor ons betekent dat een koekje in de supermarkt.”
1. Ze heeft vaak te maken met afkeurende blikken in de supermarkt, aangezien velen het afkeuren.
2. Voor haar draait het niet om het overtreden van regels…
3. Ze beweert zelf dat ze alles netjes afrekent bij de kassa….
4. Veel klanten vinden dit onaanvaardbaar en worden boos!
5. Ze begrijpt zelf niet wat het probleem is, want ze rekent naar eigen zeggen alles correct af!
