Een recente beslissing van Sander (36), vader van twee jonge kinderen, is om zijn kinderen niet langer naar school te laten gaan vanwege de introductie van genderneutrale toiletten.
Hij legt uit dat, hoewel het een moeilijke keuze voor hem was, hij voelde dat hij actie moest ondernemen om ervoor te zorgen dat zijn kinderen konden opgroeien in een omgeving die volgens hem veilig en vertrouwd is.
“Ik wil gewoon dat mijn kinderen opgroeien in een omgeving die voor hen duidelijk en prettig aanvoelt,” verduidelijkt hij.
Deze situatie roept de vraag op waar de balans ligt tussen inclusiviteit en persoonlijke overtuigingen.
Het onderwerp genderneutrale toiletten wordt steeds vaker besproken op scholen met als doel een veilige omgeving te bieden voor alle kinderen, ongeacht hun genderidentiteit.
Voor Sander was de implementatie van deze voorzieningen op de school van zijn kinderen echter een omslagpunt. “Ik was geschrokken toen ik hoorde dat ze dit wilden doorvoeren,” deelt hij.
“Mijn kinderen zijn nog jong en begrijpen dit onderwerp niet. Ik vind dat ze in deze fase van hun leven nog niet met zulke complexe thema’s geconfronteerd hoeven te worden.”
Sander uit bezorgdheid over de snelle acceptatie van nieuwe ideeën die volgens hem soms te complex zijn voor kinderen.
“Het voelt alsof onze kinderen ineens in een andere realiteit belanden, zonder dat er een duidelijk gesprek over gevoerd wordt,” zegt hij.
“Ik wil niet dat ze zich ongemakkelijk voelen bij iets simpels als een toiletbezoek. Voor mij is het duidelijk: jongens gaan naar de jongenswc, en meisjes naar de meisjeswc.”
Sander zocht steun bij de schooldirectie voor zijn bezorgdheid, maar voelde dat zijn zorgen niet serieus werden genomen.
“Ik vroeg naar hun”
Er werd aangegeven dat de redenen en manier waarop ouders en kinderen werden voorbereid op de verandering niet duidelijk waren. Sander legt uit: “Het enige antwoord was dat het deel is van een bredere trend en dat de school inclusiever wil zijn.”
Voor Sander bevestigde deze reactie dat zijn zorgen niet serieus werden genomen. Hij zegt: “Ze deden het af als iets onbelangrijks, maar voor mij is dit een principiële kwestie.”
“Mijn kinderen moeten zich op hun gemak kunnen voelen, zonder dat ze worden geconfronteerd met zaken die ze nog niet begrijpen.”
Hij benadrukt dat hij het streven naar inclusiviteit op zich waardeert, maar vindt dat er grenzen zijn aan wat jonge kinderen zouden moeten begrijpen.
“Ik wil niet dat mijn kinderen in de war raken door onderwerpen die op deze leeftijd nog niet relevant voor hen zijn,” zegt hij.
“Het voelt alsof we te snel stappen zetten zonder dat we stilstaan bij de impact op kinderen,” aldus Sander. De beslissing om zijn kinderen van school te halen had volgens hem gevolgen.
Er wordt aangegeven: “Het was absoluut geen makkelijke beslissing,” en verder: “Mijn kinderen hadden hun vriendjes en vriendinnetjes daar. Het voelt alsof hun vertrouwde omgeving ineens verdwenen is.”
Vanuit zijn rol als ouder: ”Maar als ouder moet ik keuzes maken waarvan ik denk dat ze het beste zijn voor hun welzijn.” In zijn directe omgeving waren de reacties van Sander gemengd.
Er wordt gezegd: “Sommige vrienden en familieleden begrijpen mijn beslissing volledig, anderen vinden dat ik het te groot maak,” aldus Sander.
Hij voegt eraan toe: “Toch kan ik niet zomaar meegaan met iets waar ik me ongemakkelijk bij voel, enkel omdat het gangbaar lijkt. We moeten ons afvragen of dit echt is wat we willen voor onze kinderen,” zegt Sander.
Voor Sander is het uiteindelijk van belang om normen en waarden te behouden in de opvoeding. “Ik geloof dat kinderen baat hebben bij helderheid en structuur.”
Volgens hem kan het schadelijk zijn om jonge kinderen bloot te stellen aan complexe onderwerpen zoals genderneutraliteit, omdat dit hun onbezorgde jeugd kan aantasten.
Nu hebben de kinderen van Sander zich ingeschreven op een school waar geen genderneutrale voorzieningen zijn.
Sander benadrukt dat hij het belangrijk vindt dat zijn kinderen in een omgeving zitten waar ze zich vertrouwd voelen. Hij gelooft dat ze in de toekomst onvermijdelijk met dergelijke kwesties te maken zullen krijgen, maar hij wil dat dit op een passend moment gebeurt en op een begrijpelijke manier.
De keuze van Sander heeft gemengde reacties opgeroepen, waarbij sommige ouders begrip tonen voor zijn standpunt, terwijl anderen het als een overdreven reactie binnen een veranderende maatschappij beschouwen. Ondanks de kritiek blijft Sander vasthouden aan zijn beslissing en zijn overtuiging dat dit het beste is voor zijn kinderen.
1. Er mag geen onschuldig stukje kindertijd worden weggehaald bij hen…
2. Hij is het absoluut niet eens met de keuze van deze basisschool!
3. Hij vindt dat er grenzen zijn aan wat jonge kinderen moeten begrijpen
4. Hij schrok toen hij hoorde dat de school dit zou gaan invoeren.
5. Hij wil een school die voor zijn kinderen duidelijk en prettig aanvoelt.
