Iryna maakte drie jaar geleden een moeilijke beslissing: ze vluchtte uit Oekraïne met haar twee zoontjes. Hoewel haar woonplaats relatief veilig was, wilde ze als moeder geen enkel risico nemen. “Mijn kinderen zijn mijn alles,” zegt ze. “Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om te blijven terwijl de situatie zomaar kon veranderen.”
Bij aankomst in Nederland verbleef ze eerst in een tijdelijke opvanglocatie. Inmiddels woont ze al twee jaar in een hotel dat is omgebouwd tot opvangplek. Ze heeft hier een plek gevonden waar ze haar zoons zo goed mogelijk probeert op te voeden. Toch voelt ze zich niet altijd welkom.
Op sociale media volgt Iryna het Nederlandse nieuws en de reacties daaronder raken haar diep. “Nederlanders zijn fel en zitten vol oordelen, terwijl ze geen idee hebben waar ze over praten,” vertelt ze.
Vooral berichten over Oekraïense vluchtelingenopvang doen haar pijn. “Laatst las ik een reactie waarin iemand zei dat we net zo goed terug kunnen gaan, omdat Oekraïne groot genoeg is en er veilige regio’s zijn.” Die woorden laten haar niet los.
“Begrijpen mensen dan niet dat een moeder alles op alles zet om haar kinderen te beschermen?” vraagt ze zich af. “Zelfs als het ergens relatief veilig is, kan de situatie zomaar omslaan. Ik kon die gok niet nemen.”
Gelukkig heeft Iryna ook veel Nederlanders ontmoet die haar steunen. “Er zijn ontzettend veel lieve mensen die ons helpen en ons echt een kans geven om hier een toekomst op te bouwen,” zegt ze dankbaar. Maar tegelijkertijd is ze geschrokken van hoe hard sommige mensen kunnen zijn.
“Veel mensen hebben geen enkel gevoel van empathie. Ze begrijpen niet hoe het is om alles achter te laten en opnieuw te moeten beginnen in een vreemd land.” Iryna begrijpt niet dat mensen zo hard kunnen zijn, juist omdat er al zoveel ellende in de wereld is.
Ondanks de negatieve reacties probeert Iryna zich vast te houden aan het goede. Ze hoopt dat mensen op een dag meer begrip krijgen voor haar situatie en die van anderen in haar positie. Je thuis, je familie en je leven achter laten is ontzettend zwaar.
“Niemand verlaat zomaar zijn thuis,” zegt ze. “Maar als moeder doe je alles voor de veiligheid van je kinderen. Dat zou toch iedereen moeten begrijpen?” Ze hoopt dat Nederland nooit in zo’n positie zal komen en dat Nederlanders huis en haard moet achterlaten.
Iryna maakte drie jaar geleden een moeilijke beslissing: ze vluchtte uit Oekraïne met haar twee zoontjes. Hoewel haar woonplaats relatief…
