WhatsApp Image 2025 05 13 at 103823jpeg

Boos meisje (16) waarschuwt leeftijdsgenoten: ‘Ga niet bij de Albert Heijn werken!’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Voor veel jongeren is hun eerste bijbaantje iets om trots op te zijn. De eerste keer zelf geld verdienen, sparen voor iets moois of simpelweg het gevoel van zelfstandigheid ervaren.

Maar niet iedereen lijkt dat zo te beleven. Op TikTok ging deze week een video viraal van een 16-jarig meisje dat nogal teleurgesteld was na haar eerste werkdag in de supermarkt.

Ze had duidelijk andere verwachtingen. In haar eigen woorden had ze zich “helemaal klaargestoomd voor een functie op directieniveau”.

Echter werd ze naar eigen zeggen met beide benen op de grond gezet toen haar taken bestonden uit wc-rollen aanvullen en chips rechtzetten in het schap.

Een klassieke bijbaan dus, waarmee veel jongeren ooit zijn begonnen. In Nederland mogen jongeren vanaf 13 jaar eenvoudige werkzaamheden verrichten.

Denk aan vakkenvullen, folders bezorgen of helpen in de horeca. Het doel daarvan is dat ze leren omgaan met verantwoordelijkheid, werkritme en het idee dat geld verdienen inspanning kost.

Voor de jongedame in kwestie leek dat even wennen. Ze behoort tot een generatie die is opgegroeid met technologie binnen handbereik.

Met TikTok, ChatGPT en online lesmethoden is de wereld van nu flink veranderd. Maar sommige dingen blijven hetzelfde: een eerste baantje begint meestal onderaan de ladder.

De TikTok-video waarin ze haar frustratie uit, leverde veel reacties op. Veel kijkers waren niet onder de indruk van haar verhaal. “Inpakken en wegwezen,” reageerde iemand.

Een ander schreef: “Ze mag blij zijn dat ze niet op een bouwplaats staat.” De reacties lieten weinig ruimte voor medeleven en benadrukten vooral dat werk nu eenmaal bij het leven hoort.

Dat jongeren soms botsen met de realiteit van hun eerste baan, is niet nieuw. Maar het gemak waarmee de video viraal ging, zegt ook iets over hoe snel zulke meningen gedeeld worden – en hoe fel het internet kan reageren.

Of de jonge TikTokster zich nog bedenkt en haar bijbaan een tweede kans geeft, is niet duidelijk. Eén ding is zeker: haar filmpje heeft flink wat losgemaakt.

Misschien niet op de manier die ze had gehoopt, maar wel genoeg om een landelijk gesprek aan te zwengelen over werkhouding, verwachtingen en de rol van opvoeding en media.

Het filmpje zelf is inmiddels duizenden keren bekeken en gedeeld. Wat begon als een persoonlijke frustratie, is uitgegroeid tot een kleine internetstorm.

En wie weet? Misschien kijkt ze later wel terug op deze ervaring als een leerzaam moment – net als zovelen vóór haar.

@userr_nm2 ♬ origineel geluid – ?

CategorieAlgemeen Tagsbijbaantje supermarkt

Boos meisje (16) waarschuwt leeftijdsgenoten: ‘Ga niet bij de Albert Heijn werken!’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 13 at 082217jpeg

Nieuwe aanpak: verplichte cursus (2 onderdelen) voor nieuwe hondeneigenaren vanaf 2026!

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Er staat een opvallende verandering op stapel voor iedereen die overweegt een hond aan te schaffen in Oostenrijk.

Vanaf 2026 wordt het daar verplicht om eerst een speciale cursus te volgen voordat je een hond mag kopen.

Deze nieuwe regel heeft al voor veel gesprekken gezorgd onder dierenliefhebbers, toekomstige baasjes én in de politiek.

Het doel van deze maatregel is duidelijk: zorgen dat mensen beter voorbereid zijn op wat het betekent om een hond in huis te nemen.

De overheid wil met deze stap het dierenwelzijn verbeteren en het aantal honden dat in het asiel belandt, flink terugdringen.

Waarom deze verandering?

In de praktijk blijkt vaak dat mensen een hond impulsief aanschaffen, zonder zich goed te verdiepen in wat er allemaal bij komt kijken.

Een hond vraagt namelijk niet alleen om liefde, maar ook om tijd, aandacht en kennis. Helaas komt het regelmatig voor dat mensen zich daar pas achteraf van bewust worden.

Het gevolg: overvolle dierenasiels, zowel in Oostenrijk als in andere landen. Door een verplichte cursus in te voeren, wil de overheid dit probleem aanpakken bij de basis.

Iedereen die vanaf 2026 een hond wil kopen, moet eerst laten zien dat hij of zij voldoende kennis en inzicht heeft in het houden van een hond.

Wat houdt de cursus in?

De cursus bestaat uit twee onderdelen: theorie en praktijk. In het theoriegedeelte leren deelnemers onder andere over:

De basisbehoeften van een hond

Gedrag en lichaamstaal

Verzorging en voeding

Wettelijke regels en plichten als hondenbezitter

Verschillen tussen rassen en hun specifieke behoeften

Daarnaast is er ook praktijkles. Hierbij leren mensen hoe ze goed met een hond kunnen omgaan, hoe ze basiscommando’s aanleren, en hoe je voorkomt dat een hond ongewenst gedrag laat zien. Ook wordt er aandacht besteed aan het corrigeren van gedrag op een diervriendelijke manier.

Voor wie geldt dit precies?

De nieuwe regel is bedoeld voor iedereen die vanaf 2026 een hond wil aanschaffen. Ook als je in het verleden al een hond hebt gehad, maar op het moment van aankoop geen hond bezit, moet je de cursus alsnog volgen.

Voor mensen die al een hond hebben, verandert er voorlopig niets. Pas als zij een nieuwe hond willen kopen, geldt de cursusverplichting ook voor hen.

Wat zijn de voordelen?

De overheid verwacht veel positieve effecten van deze maatregel. Allereerst zou het bijdragen aan een betere omgang met honden.

Een goed geïnformeerde eigenaar herkent sneller als het niet goed gaat met het dier en weet hoe te handelen. Dat komt niet alleen de hond ten goede, maar ook de omgeving.

Met goed opgevoede honden neemt de kans op bijtincidenten of ander ongewenst gedrag af. Dat is prettig voor andere baasjes, voorbijgangers en bijvoorbeeld spelende kinderen.

Daarnaast wordt verwacht dat het aantal honden dat wordt afgestaan zal dalen. Als mensen beter weten waar ze aan beginnen, zullen ze minder snel spijt krijgen van hun aankoop.

Wie voert de cursus uit?

De cursussen worden straks aangeboden door erkende hondenscholen, opleidingscentra en organisaties die zich inzetten voor dierenwelzijn.

De landelijke overheid stelt algemene richtlijnen op, maar gemeenten mogen zelf bepalen welke aanbieders aan de slag mogen.

Waarschijnlijk zal de cursus enkele avonden duren en afgesloten worden met een toets of praktijkbeoordeling. Alleen wie daarvoor slaagt, mag daarna een hond aanschaffen.

Krijgt dit navolging in andere landen?

De kans is groot dat andere landen aandachtig meekijken. In delen van Duitsland bestaan al vergelijkbare regels, en ook in Nederland wordt er al langer gepraat over het verplichten van een soort voorlichtingsmoment of cursus.

Met deze nieuwe aanpak hoopt Oostenrijk niet alleen het dierenwelzijn te verbeteren, maar ook meer bewustwording te creëren bij mensen die een hond in huis willen nemen.

Want zoals steeds vaker wordt gezegd: een hond neem je niet zomaar – daar moet je goed op voorbereid zijn.

CategorieAlgemeen Tagscursus hondeneigenaren

Nieuwe aanpak: verplichte cursus (2 onderdelen) voor nieuwe hondeneigenaren vanaf 2026! Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 13 at 083405jpeg

Veiligheidswaarschuwing: Albert Heijn start terugroepactie voor specifieke partij nootjes!

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Albert Heijn heeft een terugroepactie aangekondigd voor een specifieke partij van de AH Shanghai nootjes.

Het gaat om verpakkingen met de houdbaarheidsdatum 31-10-2025. De supermarktketen vraagt klanten met een soja-allergie om dit product niet te consumeren.

Tijdens de productie van deze partij zijn per ongeluk andere borrelnoten terechtgekomen in de verpakking. Deze bevatten soja, maar dat staat niet vermeld op het etiket.

Voor mensen met een soja-allergie kan dit gezondheidsrisico’s opleveren. Daarom heeft Albert Heijn besloten het product uit voorzorg uit de schappen te halen.

Heb je deze nootjes in huis en ben je allergisch voor soja? Dan raadt Albert Heijn aan om het product niet te eten.

In plaats daarvan kun je het terugbrengen naar een AH-winkel bij jou in de buurt. Je krijgt dan het volledige aankoopbedrag terug, ook zonder kassabon.

Heb je het product online gekocht? Dan kun je via de website van Albert Heijn eenvoudig een formulier invullen om je geld terug te krijgen. Meer informatie: ah.nl/klantenservice

Albert Heijn begrijpt dat dit soort meldingen vragen kunnen oproepen. Het bedrijf benadrukt dat de klantenservice klaarstaat om te helpen.

Via de website of telefonisch kun je gemakkelijk contact opnemen met een medewerker. De supermarktketen benadrukt dat voedselveiligheid bij hen altijd bovenaan staat.

Het terugroepen van producten gebeurt uit voorzorg, om ervoor te zorgen dat de producten die in de winkels liggen voldoen aan de strengste eisen.

Albert Heijn laat weten dat het samen met leveranciers maatregelen neemt om dit soort situaties in de toekomst te voorkomen.

Tot slot biedt het bedrijf haar oprechte excuses aan voor het ongemak dat deze terugroepactie mogelijk veroorzaakt.

CategorieAlgemeen Tagsalbert heijn terugroepactie

Veiligheidswaarschuwing: Albert Heijn start terugroepactie voor specifieke partij nootjes! Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 13 at 060428jpg

Peter ligt overhoop met zijn buren: ‘Ze eisen dat wij een andere schutting plaatsen’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Peter, 43 jaar, staat op een zonnige ochtend in zijn tuin en kijkt naar de schutting die de grens vormt tussen zijn huis en dat van zijn buren.

De schutting is duidelijk aan vervanging toe, maar het echte probleem gaat verder dan alleen het onderhoud. Zijn buren hebben hem namelijk benaderd met een eis:

“Ze willen een hogere schutting omdat ze zich gestoord voelen door ons,” vertelt Peter, zichtbaar gefrustreerd.

Het is niet de eerste keer dat dit onderwerp ter sprake komt, maar de situatie begint nu echt zijn geduld op de proef te stellen.

De buren, die nog maar een paar jaar in de wijk wonen, hebben geklaagd over geluidsoverlast en inkijk in hun tuin. “Ze zeggen dat onze kinderen te veel lawaai maken als ze buiten spelen,” legt Peter uit.

“Ik begrijp dat ze hun rust willen, maar wat verwacht je als je naast een gezin met jonge kinderen woont?” Peter zit met zijn handen in het haar.

Peter en zijn gezin hebben altijd geprobeerd een goede verstandhouding met de buren te onderhouden, maar deze eis voelt voor hem als een aanval op hun manier van leven.

“Ik heb het idee dat ze zich niet realiseren dat we gewoon ons leven leiden.” Hoewel Peter geen fan is van conflicten, ziet hij nu geen andere optie.

“Ik ben geen confrontatietype, maar deze situatie dwingt me om dat te zijn,” zegt hij. De buren willen niet alleen een hogere schutting, maar verwachten ook dat Peter de kosten volledig voor zijn rekening neemt.

“Ze stellen voor dat ik de schutting verplaats en dan ook nog eens een hogere laat plaatsen, zonder dat zij daar financieel aan bijdragen,” vertelt Peter, “Dat is toch niet normaal? Waarom zouden zij alleen maar kunnen eisen zonder zelf iets bij te dragen?”

De situatie blijft Peter dwarszitten. “Ik begrijp dat ze zich aan bepaalde dingen kunnen storen, maar we hebben ook rechten,” benadrukt hij.

Peter heeft altijd geprobeerd om anderen tegemoet te komen, maar nu voelt hij dat hij op een breekpunt is beland.

In eerste instantie probeerde hij de buren gerust te stellen. “We hebben een gesprek gehad waarin ik uitlegde dat we niet opzettelijk lawaai maken. Kinderen zijn nu eenmaal levendig,” vertelt hij.

Hij bood zelfs aan om geluidsisolatie aan te brengen, maar dat leek de buren niet tevreden te stellen. “Ze blijven maar aandringen op die hogere schutting,” zegt Peter. “Het voelt alsof ze niet openstaan voor een echte discussie, maar alleen maar hun zin willen doordrijven.”

Na meerdere mislukte gesprekken begint Peter zich af te vragen wat zijn rechten zijn in deze kwestie. “Ik ben niet van plan om te blijven betalen voor iets dat ik ook samen met hen had kunnen doen,”  zegt hij.

Hij besluit juridisch advies in te winnen. “Als ik mijn kant van het verhaal kan laten horen, kan ik misschien een oplossing vinden die voor ons allemaal werkt.”

Maar diep van binnen is Peter ook teleurgesteld. “Dit zou een kans moeten zijn om de buren beter te leren kennen, maar het voelt nu als een strijd.”

De stress van de situatie begint zijn tol te eisen en hij is constant bezig met deze kwestie in zijn hoofd, geeft hij toe. “Ik ben gewoon bang dat dit zal leiden tot een grotere breuk tussen ons en de buren.”

Na een gesprek met een vriend krijgt Peter nieuwe inzichten. “Je moet je niet laten intimideren,” adviseert zijn vriend. 

“Als zij vinden dat ze recht hebben op een hogere schutting, waarom zou jij dan niet recht hebben op een gesprek waarbij jullie beiden iets te zeggen hebben?” 

Vastbesloten om een laatste poging te doen, nodigt Peter zijn buren uit voor een gesprek. “Misschien is het tijd om echt te laten horen wat ik voel, zonder bang te zijn om anderen te kwetsen,” zegt hij.

Het gesprek begint wat stroef, maar al snel ontstaat er ruimte voor wederzijds begrip. “Voor het eerst hoorde ik hun zorgen echt,” zegt Peter.

Uiteindelijk blijkt dat er sprake was van miscommunicatie, en de buren realiseren zich dat hun eisen misschien wat te ver gingen. 

“Misschien kunnen we de kosten delen of een andere oplossing vinden die voor ons allebei werkt,” stelt Peter voor.

Na veel overleg komen Peter en zijn buren tot een akkoord. “Het is fijn om te zien dat we uiteindelijk tot elkaar zijn gekomen,” zegt hij opgelucht. “Ik heb geleerd dat het belangrijk is om te blijven communiceren, ook al lijkt het in het begin moeilijk.”

De schutting blijft een punt van discussie, maar het is nu iets waar beide partijen samen aan willen werken. 

“Vriendschap met je buren is belangrijk,” besluit Karel, “maar het is ook belangrijk om voor jezelf op te komen.”

CategorieAlgemeen Tagsburen schutting

Peter ligt overhoop met zijn buren: ‘Ze eisen dat wij een andere schutting plaatsen’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 12 at 212850jpeg

Sarah weigert eigen cultuur op te geven: ‘Waarom zou ik dat moeten veranderen?’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

De 34-jarige Sarah woont al bijna haar hele leven in Nederland, echter is haar verbintenis met haar Marokkaanse roots groot.

“Ik respecteer de Nederlandse cultuur,” begint ze rustig, “maar aanpassen tot het punt dat ik mijn eigen identiteit moet opgeven? Nee, dat ga ik niet doen.”

Sinds zij naar ons landje kwam kreeg hij te maken met worstelingen en verwachtingen en zij praat hier dan ook openhartig over..

Sarah kan zich de eerste jaren in Nederland nog goed herinneren, een tijd van verwondering en verwarring. “Alles was anders,” zegt ze.

“De taal, de gewoontes, de manier waarop mensen elkaar begroetten. In Marokko ben je gewend om uitgebreid de tijd te nemen voor elkaar. Hier lijkt het soms alsof alles gehaast moet.”

In die tijd deed zij toch haar uiterste best om zich zo goed mogelijk aan te passen. Zij leerde hoe de samenleving hier werkt, maakte Nederlandse vrienden en leerde de taal.

Toch bleef Sarah met het gevoel van verlies rondlopen. “Toen ik jong was, dacht ik: misschien moet ik gewoon alles overnemen.”

”Alleen maar Nederlands praten, geen traditionele kleding meer dragen, en zelfs onze gerechten aanpassen. Maar weet je wat ik ontdekte? Hoe meer ik probeerde te veranderen, hoe minder ik mezelf herkende.”

Ze neemt even een moment stilte en gaat vervolgens verder: “Je kunt niet gelukkig zijn als je je eigen cultuur volledig opgeeft.”

Ook heeft ze vaak het gevoel gehad dat ze een keuze moet maken. “Mensen vragen me soms: ‘Waarom spreek je thuis nog Arabisch? Waarom geef je je kinderen namen die moeilijk uit te spreken zijn?”

‘‘Maar ik vraag dan: waarom zou ik dat moeten veranderen? Dit is wie ik ben. Mijn cultuur, mijn geschiedenis, dat draag ik bij me. Het maakt me tot wie ik ben.”

Ze benadrukt dat ze zeker de Nederlandse cultuur waardeert. “Ik vier Sinterklaas met mijn kinderen, omdat zij dat op school ook doen. Ik ga naar buurthuizen en doe mee aan buurtfeesten met mijn Nederlandse buren.”

“Maar dat betekent niet dat ik mijn eigen tradities laat vallen. Bij ons thuis vieren we ook Ramadan, Eid, en koken we traditionele gerechten. Dat hoort erbij.”

De kritiek die zij soms krijgt, vindt zij lastig. “Er zijn mensen die vinden dat ik niet ‘Nederlands genoeg’ ben. Dat ik me moet aanpassen, omdat ik hier woon.”

”Maar ik denk dat dat niet eerlijk is. Integreren betekent niet dat je je eigen cultuur moet opgeven. Het betekent dat je kunt leven in een land terwijl je jouw eigen identiteit behoudt.”

Ze heeft vooral moeite met het feit dat er mensen zijn die het gewoon niet snappen dat het moeilijk is om een balans te vinden.

“Het is niet zwart-wit. Het is niet alsof ik kan kiezen om 100% Marokkaans te zijn of 100% Nederlands.Ik ben beide.”

”En ik probeer mijn kinderen dat ook mee te geven. Zij mogen trots zijn op wie ze zijn, zonder zich te hoeven schamen.”

Haar kinderen leert ze met trots over hun achtergrond te praten. “Ik zeg tegen ze: wees niet bang om te laten zien wie je bent.”

”Als iemand vraagt waarom je geen boterhammen mee naar school hebt, maar een tajinegerecht, leg het uit. Zeg dat dit onze manier is om onze cultuur mee te nemen in ons dagelijks leven.”

Toch blijft het af en toe lastig. “Er zijn dagen dat ik denk: waarom is het zo moeilijk voor sommige mensen om te accepteren dat ik niet alles aan Nederland wil aanpassen?”

”Maar dan herinner ik mezelf eraan dat ik niet hoef te veranderen om anderen tevreden te stellen.”

Aan anderen geeft Sarah dan ook vaak een boodschap. “Het is goed om respect te hebben voor de cultuur van het land waar je woont.”

”Maar vergeet nooit waar je vandaan komt. Je roots maken je uniek. En uniek zijn, dat is wat de wereld mooi maakt.”

Met volle overtuiging zegt ze: “Ik ben geen Nederlander. Ik ben een Marokkaanse vrouw die in Nederland woont. En daar ben ik trots op.”

CategorieAlgemeen Tagsgeloof komaf

Sarah weigert eigen cultuur op te geven: ‘Waarom zou ik dat moeten veranderen?’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 12 at 174652jpg

Renske gepakt in de supermarkt: ‘Een medewerkster kwam op me afgestormd!’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

De 38-jarige Renske ging boodschappen doen bij de Albert Heijn en kreeg na afloop een winkelverbod van maar liefst twee jaar.

Deze moeder werd ‘op heterdaad betrapt’ op winkeldiefstaldoor een medewerker. Renske had twee flessen wijn niet gescand.

Renske mag niet meer shoppen bij de Albert Heijn in Huissen en óók niet bij die in Bemmel en Gendt. Ze zit er dan ook helemaal doorheen.

Ze ging samen met haar twee kindjes en een kind van een vriendin naar de supermarkt om boodschapjes te doen. Ze zou gezellig gaan eten met vrienden.

Met jonge kinderen boodschappen doen kan een hele uitdaging zijn en dus sprak ze met de kids af dat ze geen snoepje zouden krijgen als ze zich zouden misdragen.

Ze ziet in de aanbieding een pinot grigio, van 8,49 euro en dus besluit ze twee flessen te nemen. Met alle boodschappen loopt ze naar de zelfscankassa.

”Ik had geen tas, dus scande ik een plastic tas. Ik heb er geen herinnering aan of ik die twee flessen wijn nu wel of niet heb gescand.”

”De zwaarste voorwerpen doe ik altijd onderin de tas, de flessen wijn dus. Het is mijn grootste angst om iets niet te scannen en daarom check ik goed.”

Het checken lukt dit keer niet, dit daar ze druk was met de kinderen en dus loopt ze na het afrekenen door de poortjes.

Plots gaat het mis. ”Een medewerkster kwam op me afgestormd en zei: ‘jij bent aangehouden voor winkeldiefstal’.”

”Ik dacht: is dit een grap? Maar ik hoefde niet eens te reageren, want de medewerkster had gezien dat ik de flessen niet gescand had.”

Renske weet niet wat haar overkomt en schaamt zich kapot. Een aantal medewerkers nemen haar mee naar een kamertje.

”Ze zeiden meteen dat ik een winkelverbod zou krijgen van twee jaar. Toen pas drong het tot me door: ik werd gezien als een dief.”

”Ik begon te huilen, voelde me tot op het bot vernederd. Of Albert Heijn aangifte heeft gedaan, weet ik niet.” 

Fouten kunnen gevolgen hebben, dat beseft ze zich goed. ”Maar dat los je dan gewoon met elkaar op en je gaat in gesprek.”

”Dat was hier helemaal niet mogelijk. Waarom zou ik stelen? Ik ben een trouwe klant en heb nooit wat gepikt. Ik heb zelfs 800 euro aan koopzegels op mijn bonuskaart.”

”Sterker nog, ik heb zelfs Premium (een abonnement van de supermarkt waarmee je meer spaarpunten kunt verzamelen.) ”Ik heb dit niet bewust gedaan.”

Ze noemt het ‘onmenselijk’. ”Ik voel me een slechte moeder. Dat winkelverbod interesseert me niet eens zoveel, het gaat me om de manier waarop. Om gezien te worden als een ordinaire dief. Dat vind ik zo erg. Ik ga nooit meer naar zelfscankassa’s.”

CategorieAlgemeen Tagssupermarkt zelfscankassa

Renske gepakt in de supermarkt: ‘Een medewerkster kwam op me afgestormd!’ Lees meer »

luiz 1jpg

Moeder wil dochter niet behandelen tegen luizen: ‘Ik weiger om dat te doen’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Bij het horen van het woord luizen, krijgen de meeste mensen gelijk last van kriebels. De beestjes zijn een nachtmerrie voor velen.

Voor de meeste ouders is het altijd schrikken als hun kind thuis komt van school met de welbekende luizenbrief. Er zijn luizen en dus de vraag of je je kind goed wil nakijken en eventueel behandelen.

De vrouw in dit verhaal heeft een dochtertje met hoofdluis, echter wil ze de kriebelende beestjes niet bestrijden. Deze moeder is namelijk vegan en van levende diertjes blijf je af!

Een buurvrouw van deze moeder deed haar verhaal in de rubriek Aunty Aunt op de website coach.nine.com.au. Ze schrijft dat haar dochter bevriend is met het buurmeisje. Dat gezin is veganist.

”Dat is prima, we respecteren ieders keuze. Mijn probleem is dat het anders zo’n vrolijke kind bij ons thuis was en nu constant aan het krabben was. Ik ontdekte dat haar hoofdje vol zat met luizen.”

In haar online bericht laat de moeder weten dat ze de veganistische buurvrouw op de hoogte had gebracht van de ontdekking op het hoofdje van het buurmeisje.

De vrouw wist niet wat ze hoorde toen ze de buurvrouw op de hoogte bracht. Het antwoord was bizar: ”vegantische mensen brengen geen levende wezens om’.”

”Mijn buurvrouw vertelde me dat ze de gewoonte had om de luizen en neten in de tuin te kammen, waar ze een kans hebben om te overleven. Ik kon niet geloven wat ik hoorde”, aldus de andere moeder.

Met haar online schrijven hoopt de moeder advies te krijgen van andere moeders, ze weet namelijk niet wat ze met deze kwestie aan moet.

”Ik wil mijn dochter niet van haar vriendinnetje scheiden, maar ik zit er ook niet op te wachten dat mijn dochter besm et wordt met hoofdluis.”

De moeder kan rekenen op heel veel reacties en onder haar schrijven stromen de adviezen van anderen binnen.

”Stop met jezelf zorgen te maken over opvoedingsmethoden van andere kinderen en concentreer jezelf alleen op wat je kunt doen om je eigen kind(eren) pestilentievrij te houden. Gebruik een beschermende spray!”

Iemand anders schrijft: ”Je kunt de kinderen ook een ‘kappersspelletje’ laten spelen. Doe jij jezelf gewoon voor als de kapper en verwijder je de luizen”

”Dat moet je die vegan-trut natuurlijk niet vertellen en dan maar hopen dat haar dochtertje je niet verlinkt.”

CategorieAlgemeen Tagsbehandeling luizen

Moeder wil dochter niet behandelen tegen luizen: ‘Ik weiger om dat te doen’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 12 at 125239 1jpg

Astrid maakt zich ernstige zorgen om haar tweelingzus: ‘Ze zegt steeds dat het wel meevalt’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Astrid en Kim zijn een tweeling. Ze zijn samen opgegroeid, deelden alles en waren elkaars beste vriendin. Als kinderen deden ze alles samen: fietsen, spelen in het park en stiekem samen huiswerk overschrijven.

Die bijzondere band is er altijd geweest. Maar de laatste drie jaar is alles veranderd. Na een moeilijke scheiding begon het mis te gaan met Kim.

Eerst was het af en toe een glas wijn om te ontspannen, maar al snel werd het meer. Tegenwoordig drinkt ze al vroeg in de ochtend.

“Ze begint vaak al voor het ontbijt,” zegt Astrid verdrietig. “En dan stopt ze de hele dag niet meer.” Kim leeft van een uitkering en heeft bijna geen contacten meer.

Vrienden zijn langzaam afgehaakt en familie weet niet meer wat ze met haar aan moeten. Alleen Astrid komt nog trouw twee keer per week langs.

Ze wil haar zus niet in de steek laten. “Ze is nog steeds mijn zus, en ik hou van haar. Maar ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.”

Elke keer als Astrid bij haar zus binnenstapt, treft ze hetzelfde beeld aan: Kim op de bank, de gordijnen dicht, een fles wijn op tafel.

”Ze praat dan wel, maar het is niet echt Kim,” vertelt Astrid. “Het lijkt alsof ze langzaam verdwijnt.” Ze heeft geprobeerd met haar te praten, rustig en zonder oordeel.

“Ik heb alles gezegd wat ik kan bedenken. Dat ik me zorgen maak, dat ze ziek wordt, dat ze hulp nodig heeft. Maar ze zegt steeds dat het wel meevalt.”

Een tijd geleden is er zelfs een interventie geweest. Met hulp van een hulpverlener, familie en een vriendin uit het verleden, probeerden ze haar te overtuigen om hulp te accepteren.

Maar het liep op niets uit. Kim werd boos, sloot zich af en wilde niemand meer zien. “Ze voelde zich aangevallen,” denkt Astrid. “Alsof we haar allemaal de schuld gaven.”

Astrid voelt zich machteloos. Ze ziet hoe haar zus steeds verder wegzakt, maar niets wat ze doet lijkt verschil te maken.

“Soms denk ik: moet ik haar gewoon loslaten? Maar dan voel ik me weer schuldig. Want als ik haar niet meer help, wie doet het dan wél?”

Wat het extra moeilijk maakt, is dat ze zo’n sterke band hadden. “We konden vroeger alles delen. Zelfs toen we allebei ons eigen leven gingen leiden, bleven we elkaar bijna dagelijks spreken.”

”Maar nu… nu herken ik haar bijna niet meer.” Toch blijft Astrid komen. Al is het soms maar voor een half uurtje.

Om te kijken of ze gegeten heeft, of om haar huis een beetje op te ruimen. “Soms zegt ze dat ze blij is dat ik er ben. En dan weet ik: diep vanbinnen zit mijn zus er nog wel.”

Astrid hoopt op een dag dat Kim wakker wordt en besluit om hulp te accepteren. Ze heeft al contact opgenomen met instanties, maar zonder instemming van Kim kunnen ze weinig doen.

“Je kunt niemand dwingen om te veranderen,” zegt ze zacht. “Ze moet het zelf willen.” Ondertussen blijft Astrid hopen, en wachten. Want ondanks alles, blijft de band bestaan. “Ze is mijn zus. En ik geef haar niet zomaar op.”

In stilte hoopt ze op een klein wonder. Op dat ene telefoontje, of dat ene moment waarop Kim zegt: “Ik ben er klaar mee. Help me alsjeblieft.”

Tot die dag blijft Astrid komen, twee keer per week. Met een tas vol boodschappen, en een hart vol zorgen – maar ook vol liefde.

CategorieAlgemeen Tagsalcohol gezondheid zus

Astrid maakt zich ernstige zorgen om haar tweelingzus: ‘Ze zegt steeds dat het wel meevalt’ Lees meer »

tv 1jpg

Transvrouw kiest voor sologamie: ‘Je hoeft niet eindeloos te zoeken naar de ware’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In Dublin heeft een bijzondere gebeurtenis de aandacht getrokken: George Dunne, een trans vrouw uit Drimnagh, heeft besloten in het huwelijk te treden – met zichzelf.

Het zou voor het eerst zijn dat zoiets in Ierland officieel is gebeurd. De stap is bedoeld als een krachtig signaal: ware liefde begint niet bij een ander, maar bij jezelf.

Volgens George is het idee dat je per se een partner nodig hebt om gelukkig te zijn achterhaald.“De tijden dat mensen koste wat het kost op zoek gingen naar hun ‘andere helft’ zijn voorbij,” vertelt ze.

“Je hoeft niet eindeloos te zoeken naar de ware, want die heb je al gevonden: jezelf.” Het fenomeen wordt ook wel sologamie genoemd, en het komt de laatste jaren steeds vaker voor.

Mensen kiezen er niet voor uit haat tegen traditionele relaties, maar juist als een manier om hun eigenwaarde te benadrukken. Voor George voelde het als een logische stap.

“Ik ben al 36 jaar bij mezelf en we hebben nog nooit ruzie gehad,” zegt ze met een glimlach. “Als je met iemand anders trouwt, is er altijd een kans op conflicten of een scheiding. Maar met jezelf? Dat is pure harmonie.”

Ze legt uit dat er veel rust zit in deze vorm van leven. “Ik hoef nooit ruzie te maken over welke film we kijken of wat we eten. We zijn het altijd eens met elkaar.”

Het draait volgens haar vooral om vrijheid en het luisteren naar je eigen behoeften. “Je hoeft niemand anders tevreden te stellen en kunt volledig trouw blijven aan jezelf,” vertelt George. “Het is vrijheid in zijn puurste vorm.”

De ceremonie was klein en intiem. George keek in de spiegel en gaf zichzelf het jawoord. Een bijzonder moment, zo noemt ze het zelf.

“Ik voelde me compleet, alsof ik eindelijk officieel erkende wat ik diep vanbinnen altijd al wist: ik ben mijn eigen soulmate.”

Ook al was het geen standaard huwelijksfeest, het had alles wat je normaal gesproken zou verwachten: een mooie outfit, een persoonlijke gelofte en een feestelijke afsluiting.

Zelfs een huwelijksreis mocht niet ontbreken. George koos voor Galway, een stad met een romantische sfeer.

“Ik kan niet wachten om wat quality time met mezelf door te brengen,” zegt ze lachend. “Een beetje wandelen langs de kust, lekker eten en misschien wat reflecteren op deze grote stap.”

Volgens George is het fijne aan een huwelijksreis met jezelf dat je nergens rekening mee hoeft te houden. “Je kunt doen wat je wilt, wanneer je wilt. Geen compromissen, geen meningsverschillen. Alleen maar puur genieten.”

In het begin reageerden sommige mensen verbaasd op haar keuze. Maar nadat George uitlegde waarom ze dit deed, kwamen er vooral positieve reacties.

“Sommige mensen vonden het in het begin vreemd, maar toen ik uitlegde waarom ik het deed, begonnen ze het te begrijpen.”

De maatschappij verandert, en liefde krijgt steeds meer vormen. Naast traditionele relaties is er nu ook ruimte voor andere verbindingen, zoals open relaties, polyamorie en sologamie.

“Ik hoop dat mijn verhaal anderen inspireert om zichzelf op de eerste plaats te zetten,” zegt George. “Of je nu met iemand anders trouwt of met jezelf, het belangrijkste is dat je gelukkig bent.”

In een wereld waarin zelfliefde en mentale gezondheid steeds belangrijker worden, is haar boodschap duidelijk: zorg goed voor jezelf, waardeer wie je bent en durf keuzes te maken die goed voelen voor jou.

“Ik zeg niet dat iedereen met zichzelf moet trouwen,” sluit ze af. “Maar ik denk wel dat we allemaal iets kunnen leren van het idee dat je niet iemand anders nodig hebt om compleet te zijn.”

CategorieAlgemeen Tagshuwelijk transvrouw

Transvrouw kiest voor sologamie: ‘Je hoeft niet eindeloos te zoeken naar de ware’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 12 at 104204jpg

Giselle: ‘Mijn man heeft twee vrouwen en onze kinderen twee moeders!’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In een fascinerende kijk op hedendaagse familierelaties deelt een moeder hoe zij en haar kinderen een niet-traditioneel gezinsmodel omarmen door hun echtgenoot en vader te delen met een andere vrouw.

Giselle en Gilbert Gomez, met leeftijden van 34 en 38, hebben samen drie kinderen en leven in een polyamoreuze relatie met Monica Sandoval, 37.

Dit gezin breekt met conventionele normen door een setting te creëren waarin ‘twee moeders’ het gezinsleven verrijken.

De ontmoeting tussen Monica en Gilbert, een professional in vastgoedbeheer, via online dating in 2015, nam een interessante wending toen Monica erachter kwam dat Gilbert nog steeds getrouwd was met Giselle.

Tegen alle verwachtingen in ontwikkelde het trio een hechte band die leidde tot een gedeelde woning en gezamenlijke opvoeding van de kinderen.

Giselle deelde met Daily Star dat hun kinderen volledig begrip hebben voor hun unieke gezinssituatie en het idee van twee moeders omarmen.

“Onze drie oudere kinderen begrijpen onze relatie en vinden het geweldig om twee moeders te hebben,” deelt ze met Daily Star.

Deze liefdevolle verbintenis steunt op een fundament van wederzijds respect, liefde en het diepe besef van elkaars waarde binnen het gezin. Het trio onderstreept het belang van samenwerking en ondersteuning binnen hun relatie.

Giselle benadrukt de voordelen van hun arrangement, zoals de extra emotionele en financiële steun, en hoe hun leven verrijkt is door gezamenlijke ervaringen.

Het huishouden wordt in goede harmonie beheerd, waarbij jaloezie buitenspel staat dankzij hun open communicatie en sterke verbinding.

Op sociale media delen Giselle en Monica openlijk over hun levenswijze, waarbij ze brede steun ervaren van zowel hun families als volgers.

Giselle verklaart dat eventuele kritiek hen niet van hun pad zal afbrengen, aangezien hun leven gevuld is met liefde en gezamenlijk geluk.

In hun woonarrangement heeft iedere volwassene een eigen slaapkamer, met Gilbert die de vrijheid heeft om zijn nachten naar wens in te delen.

Dit toont aan hoe jaloezie geen issue is en onderstreept het belang van persoonlijke ruimte en respect.

“Jaloezie speelt geen rol in onze relatie,” verzekert Giselle, die toevoegt dat de pandemie hun band versterkt heeft en hen geleerd heeft elkaars grenzen te respecteren.

Het verhaal van Giselle, Gilbert en Monica illustreert dat een basis van liefde, respect en openheid kan leiden tot een vreugdevol en harmonieus gezinsleven, los van traditionele normen.

Dit drietal laat zien dat het mogelijk is om voorbij conventionele gezinsstructuren te gaan en een bevredigend leven te leiden met dierbaren.

CategorieAlgemeen Tagspolygamie relatie

Giselle: ‘Mijn man heeft twee vrouwen en onze kinderen twee moeders!’ Lees meer »

Scroll naar boven