Jeroen, 37 jaar oud, voelt zich boos en teleurgesteld. Zijn ouders hebben iets gedaan wat hij niet had verwacht en wat hij niet kan goedkeuren: ze hebben zijn zoontje meegenomen naar McDonald’s.
Ondanks dat dit voor sommigen misschien onschuldig lijkt, is het voor Jeroen een harde klap.
Hij heeft namelijk bewust gekozen om zijn kind geen vlees of zuivel te laten consumeren, en het feit dat zijn ouders deze keuze compleet hebben genegeerd, begrijpt hij niet.
“Mijn kind consumeert geen vlees of zuivel, en toch nemen jullie hem mee naar een fastfoodrestaurant?!” klaagt Jeroen gefrustreerd.
Voor Jeroen is het hanteren van een plantaardige levensstijl niet enkel een optie, maar een essentieel aspect van zijn levenswijze en de opvoeding van zijn kind.
Hij streeft naar een gezonde, bewuste levensstijl waarin hij en zijn kind samen kunnen opgroeien.
Jeroen heeft helder gecommuniceerd met zijn ouders dat dierlijke producten geen rol spelen wanneer zij op hun kleinkind zouden passen.
Jeroen voelt dat zijn ouders nu tegen zijn eerdere wensen handelen, wat hij als een schending van zijn ouderlijke keuzes ervaart.
“Het gaat niet alleen om wat hij heeft gegeten,” legt Jeroen uit. “Het draait om respect, respect voor de waarden die ik belangrijk vind en hoe ik mijn kind wil grootbrengen.”
Voor Jeroen is het niet enkel het consumeren van vlees en zuivel, maar vooral de gedachte dat zijn ouders zijn opvoedingskeuzes niet serieus nemen.
Deze gebeurtenis heeft het vertrouwen tussen Jeroen en zijn ouders geschaad. Ondanks zijn wens om zijn ouders betrokken te laten zijn bij het leven van zijn kind, maakt hij zich nu zorgen over hun rol als oppassers.
“Als ze zich nu al niet aan de afspraken houden, hoe weet ik dat dit niet opnieuw gebeurt?
Er wordt gezegd: “Ik wil mijn kind niet opnieuw in zo’n situatie brengen.”
Jeroen zit in een lastig parket met de wens om de relatie met zijn ouders te behouden, maar vastbesloten om zijn standpunt inzake de opvoeding van zijn zoon niet op te geven.
Er wordt gezegd: “Ik wil geen ruzie, maar ik kan dit ook niet zomaar laten gaan. Voor mij is dit echt een principekwestie.” Bovendien maakt hij zich zorgen over de mogelijke verwarring voor zijn zoon.
Er wordt gezegd: “Hoe moet hij dit nu begrijpen? Thuis zeggen we dat hij geen vlees of zuivel eet omdat het beter voor hem is, en dan wordt hij ineens meegenomen naar McDonald’s waar hij precies dat krijgt wat wij thuis vermijden.”
Jeroen hoopt dat zijn ouders uit deze situatie leren en zijn standpunten beter zullen respecteren. Hij is van plan om opnieuw met hen in gesprek te gaan, ondanks de verwachting dat dit geen gemakkelijk proces zal zijn.
“Ze moeten zich aan de regels houden.”
Jeroen is door het incident gaan nadenken over zijn eigen manier van communiceren als ouder. “Misschien is het nodig dat ik duidelijker aangeef wat ik van ze verwacht.”
‘‘Ik dacht dat mijn ouders het wel zouden begrijpen, maar blijkbaar moet ik sommige zaken explicieter verwoorden.”
Ondanks de inspanningen van Jeroen om zijn communicatie te verbeteren, beseft hij dat hij ook stevig moet optreden als dat nodig is.
“Als dit nogmaals gebeurt, moet ik overwegen om hen niet meer als oppas in te schakelen. Ik wil niet dat mijn kind opnieuw in een dergelijke situatie komt.”
De situatie draait niet om een misverstand, maar om iets veel belangrijkers: respect, vertrouwen en het welzijn van zijn kind.
“Dit is niet zomaar een foutje. Het gaat om de manier waarop wij onze zoon willen opvoeden, en daar mag niemand zomaar overheen stappen.”
1. Volgens Jeroen benadrukt hij dat het groter is dan een klein misverstand:
2. ‘Ik wil herhaling voorkomen voor mijn kind.’
3. Als ze willen blijven oppassen, moeten ze de richtlijnen volgen.
4. Het incident heeft geleid tot een breuk in vertrouwen tussen Jeroen en zijn ouders.
5. Hij is furieus dat zijn ouders naar de McDonald’s zijn gegaan met zijn zoontje!
