Op het gebied van tatoeages valt Melissa Sloan (46) zeker op. Met maar liefst 800 tatoeages, inclusief drie lagen inkt op haar gezicht, is ze een levend kunstwerk.
Ondanks haar liefde voor lichaamskunst, ondervindt Melissa echter serieuze obstakels bij het vinden van werk.
Ze is ervan overtuigd dat haar tatoeages een belangrijke rol spelen in het feit dat ze moeite heeft om werk te vinden. Vooroordelen tegen tatoeages beperken volgens haar haar kansen.
Inkten begon Melissa op haar twintigste met tatoeëren. Wat ooit een sporadische bezigheid was, groeide al snel uit tot een passie. “Vanaf mijn twintigste ben ik steeds verder gegaan met tatoeëren,” vertelt Melissa.
“Nu heb ik drie lagen inkt op mijn gezicht en blijf ik oude ontwerpen bedekken met nieuwe.” Haar indrukwekkende tatoeageverzameling maakt nu deel uit van haar identiteit.
Door haar passie voor tatoeages is ze vastbesloten om door te gaan met tatoeëren tot ze 70 is, met als uiteindelijk doel om haar hele lichaam te bedekken met kunst.
Melissa werkte ooit als toiletreiniger, wat haar in staat stelde om in haar levensonderhoud te voorzien en voor haar twee kinderen te zorgen. Helaas heeft ze deze baan verloren.
“Het was een moeilijke tijd,” herinnert ze zich. “Ik werd ontslagen omdat ik zogezegd mijn werk niet goed deed.”
”Of mijn tattoos daar iets mee te maken hadden, weet ik niet zeker, maar het blijft een vraag die mij bezighoudt.”
Melissa denkt dat haar vorige baan heeft beëindigd vanwege haar uiterlijke verschijning, hoewel haar baas ook veel tatoeages had.
Zoekend naar werk, solliciteerde Melissa zelfs naar banen ver onder haar kwalificaties, zoals die van toiletreiniger in haar buurt.
Ze wordt echter keer op keer afgewezen vanwege haar tatoeages, wat haar confronteert met harde vooroordelen.
Hoewel ze open staat voor allerlei soorten werk, ongeacht de sector, blijft ze tevergeefs zoeken naar een nieuwe baan. Naast haar werkgerelateerde uitdagingen, voelt Melissa zich ook buitengesloten in sociale kringen vanwege haar tatoeages.
Een situatie wordt beschreven waarin de hoofdpersoon negatieve reacties vanuit haar omgeving krijgt. “Er worden veel roddels over mij verspreid,” verklaart ze. “Sommige mensen beweren zelfs dat ik nooit een baan heb gehad, maar dat is pertinent onwaar.”
”Zelfs mijn lokale kroeg en de school van mijn kinderen hebben me afgewezen. De deuren blijven voor mij gesloten, vaak vanwege mijn uiterlijk.”
Zelfs binnen de tattoo-community krijgt Melissa te maken met afwijzing. “Tattoo-shops weigeren mij,” zegt ze. “Ze vinden dat ik te ver ben gegaan met mijn lichaamskunst en willen daar niet aan meewerken.”
De weerstand die ze ondervindt, zowel op professioneel gebied als binnen de tattoo-gemeenschap, benadrukt de obstakels waar mensen met opvallende tatoeages mee te maken krijgen.
Melissa blijft vastbesloten om haar liefde voor tatoeages voort te zetten, ondanks de uitdagingen die ze tegenkomt. Haar doel is om haar huid volledig te bedekken met kunst.
“Mijn gezicht is nu blauw, en hoewel mensen zeggen dat ik op een smurf lijk, stoort me dat niet,” zegt ze met een glimlach. “Ik geef er niet om.”
”Dit is wie ik ben en wat ik wil. Als morgen iemand mij een baan aanbiedt, grijp ik die kans met beide handen aan, ongeacht wat het inhoudt.”
Het verhaal van Melissa Sloan werpt een interessante blik op de relatie tussen persoonlijke keuzes, uiterlijke verschijning, werkgelegenheid en sociale acceptatie.
Ondanks diversiteit in haar tatoeagecollectie en toewijding in het verleden, ondervindt Melissa nog steeds uitdagingen die haar loopbaan en sociale leven beïnvloeden.
In het domein van tattoos valt Melissa Sloan (46) absoluut op. Met een indrukwekkende verzameling van 800 tatoeages, waaronder drie lagen…
