Rachid, met een espresso in de hand, benadert na meer dan twintig jaar in de horeca te hebben gewerkt, de essentiële rol van sfeer in zijn restaurant.
Ondanks dit inzicht, heeft hij jarenlang gemerkt dat dit niet altijd eenvoudig is, vooral vanwege jonge kinderen. “Hoe schattig ze ook zijn, kleintjes maken soms veel lawaai.”
Hij legt de nadruk erop dat zijn keuze niet voortkomt uit kritiek op kinderen zelf. “Ik heb zelf ook kinderen opgevoed, dus ik weet hoe lastig het kan zijn om met een peuter uit eten te gaan.”
“Maar mijn pizzeria is niet groot en jonge kinderen kunnen de ervaring van andere gasten verstoren.” De keuze om kinderen onder de acht jaar niet toe te laten, heeft hij dan ook doordacht genomen.
Jarenlang heeft hij gestreefd naar een balans tussen gezinsvriendelijkheid en een rustige ervaring voor zijn vaste klanten.
Er ontstond soms drukte wanneer meerdere gezinnen arriveerden, vooral als jonge kinderen moe of verveeld raakten en geluid begonnen te maken.
“De situatie was niet alleen vervelend voor de ouders, maar ook voor de andere gasten die rustig van hun maaltijd wilden genieten. Op een gegeven moment werd dit onhoudbaar.”
Om zijn gasten een optimale ervaring te bieden, besloot hij op een gegeven moment dat er verandering moest komen.
Het implementeren van deze regel was een zorgvuldige keuze die Rachid serieus nam, wetende dat sommige klanten teleurgesteld zouden zijn, maar hij wilde de ambiance van zijn pizzeria behouden.
“Het was een moeilijke beslissing, met de wens om niemand uit te sluiten, maar het welzijn van mijn gasten stond voorop. Ik moest een keuze maken ter bescherming van de serene sfeer en hoogwaardige ervaring.”
“Ik heb altijd benadrukt dat het gaat om de gecreëerde sfeer hier, een plek voor mensen die rustig willen genieten – dat is wat ik wil bieden.”
Eerst bezorgd over mogelijke negatieve reacties, ontdekte hij tot zijn verbazing dat de feedback zeer positief was. “Veel van mijn trouwe klanten begrepen mijn beslissing.”
“Sommigen vonden mijn keuze zelfs moedig, terwijl anderen zeiden dat ze juist vaker zouden komen vanwege deze regel.”
Ondanks de kritiek die Rachid soms ontvangt, blijft hij open staan. “Ik begrijp dat sommige mensen het beleid als discriminerend of onvriendelijk kunnen beschouwen.”
“Ik probeer echter altijd uit te leggen dat het niet gaat om een afkeer van kinderen, maar om de ervaring die ik mijn gasten wil bieden. Er zijn genoeg andere gelegenheden waar gezinnen welkom zijn, maar mijn pizzeria is daar geen van.”
Rachid blijft standvastig in zijn visie en ziet met trots toe hoe gasten ontspannen genieten. “Als ik zie dat mensen van hun pizza genieten en ontspannen zitten, weet ik dat ik de juiste beslissing heb genomen. Het draait niet om het aantal gasten, maar om hun beleving. Dat is waar het om gaat.”
Zijn keuze om jonge kinderen niet toegang te verlenen blijft gehandhaafd, evenals zijn focus op de algehele gastervaring.
Er wordt nog steeds veel gesproken over de beslissing die hij heeft genomen, zowel binnen zijn klantenkring als daarbuiten.
Wat voor Rachid echter van groot belang is, is de perfecte balans tussen rust, kwaliteit en gastvrijheid. “Ik zie met vreugde dat mensen met plezier hier komen eten, en dat vervult me met blijdschap,” concludeert hij tevreden.
1. Hier legt Rachid uit waarom hij uiteindelijk voor deze optie heeft gekozen.
2. In dit restaurant heeft het geen nut om pizza te eten met jonge kinderen!
3. Zijn wens is dat zijn gasten in alle rust van hun pizza kunnen genieten.
4. Dit zijn de overwegingen die hebben geleid tot zijn besluit:
5. Rachid is content met de genomen beslissing!
