buren - Vrouwen Snufjes

Burenruzie loopt compleet uit de hand: De tuinartikelen vliegen door de lucht!

Door Mischa P. / 1 juni 2025

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Buren kunnen een zegen zijn – iemand die je pakketje aanneemt of met wie je even een praatje maakt over het weer. Maar soms loopt het contact helemaal spaak.

Op internet gaat nu een opvallende video rond van een burenruzie in Engeland die compleet uit de hand is gelopen. De beelden gaan razendsnel viral en worden massaal gedeeld via sociale media.

Wat begint als een woordenwisseling over de schutting, mondt al snel uit in iets dat het midden houdt tussen een komische scène en een serieuze vechtpartij.

In de video zie je twee buren elkaar eerst alleen nog wat toeroepen. Maar het loopt al snel op. Binnen een paar seconden vliegt er een plastic tuinstoel over het hek en escaleert de situatie volledig.

Vervolgens verandert de rustige achtertuin in een soort veldslag. Allerlei voorwerpen – van bloempotten tot tuinaccessoires – worden over en weer gegooid.

De oude houten schutting tussen de twee tuinen krijgt het zwaar te verduren en lijkt het bijna te begeven onder de kracht van de klappen.

Wat de beelden extra opvallend maakt, is dat de buren zich totaal niet storen aan het feit dat ze worden gefilmd. Sterker nog: het lijkt ze niet uit te maken.

De beelden zijn gemaakt vanuit een bovenraam, waarbij op de achtergrond gelach van de filmer te horen is. De ruzie is dus niet alleen luid, maar ook openbaar – en inmiddels wereldwijd bekeken.

In de video is duidelijk te horen dat de discussie niet bepaald vriendelijk verloopt. Er worden Engelse scheldwoorden geroepen die voor sommigen misschien onbekend zijn, maar in Engeland duidelijk stevig binnenkomen.

Tussen al het geschreeuw door hoor je ineens een kind zeggen: “Mum, stop!” – een moment dat benadrukt dat het hier niet om een grap gaat, maar om een echte, heftige situatie.

Hoewel veel mensen de video met een lach bekijken, laat het ook zien hoe ver een burenconflict kan gaan. Van een simpele irritatie tot een ware tuinoorlog – en dat allemaal voor het oog van het internet.

Hopelijk weten de betrokken buren uiteindelijk toch weer met elkaar in gesprek te gaan. Want een goede buur is tenslotte beter dan een verre vriend – zeker als er geen stoelen meer over zijn om te gooien.

CategorieAlgemeen Tagsburen ruzie

Burenruzie loopt compleet uit de hand: De tuinartikelen vliegen door de lucht! Lees meer »

Veganist sleept buren voor de rechter vanwege barbecue: ‘Het is verschrikkelijk!’

Door Mischa P. / 18 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In een rustige buurt in West-Australië is een opvallende burenruzie ontstaan. De veganistische masseuse Cilla Carden heeft haar buren voor de rechter gedaagd omdat de geur van hun barbecues haar woongenot zou verstoren.

Volgens Cilla Carden heeft de lucht van gegrild vlees en vis een enorm grote invloed op haar dagelijks leven.

De ruzie begon eind 2018 en draait vooral om de barbecuegewoonten van de buren. Carden stelt dat ze door de geuren niet meer prettig in haar eigen tuin kan zitten.

“Het is afschuwelijk,” zegt ze, en noemt de situatie respectloos tegenover haar veganistische overtuigingen.

Ze denkt zelfs dat de buren bewust de barbecue dichter bij haar tuin zetten om de geur haar kant op te sturen.

Tot nu toe heeft haar juridische strijd weinig opgeleverd. Volgens deskundigen is het lastig te bewijzen dat de buren met opzet hinder veroorzaken.

Toch sluit haar advocaat, John Hammond, niet uit dat de zaak uiteindelijk bij het Australische Hooggerechtshof kan belanden, al is daar nog geen officiële stap voor gezet.

De barbecue is niet haar enige klacht. Carden stoort zich ook aan de geur van sigarettenrook en het geluid van spelende kinderen in de buurt.

Deze opsomming van klachten roept bredere vragen op over hoe ver mensen mogen gaan om hun persoonlijke leefomgeving te beschermen, en waar de grens ligt tussen persoonlijke vrijheid en samenleven in een gemeenschap.

In de wijk zorgt de kwestie voor verdeeldheid. Veel mensen begrijpen dat iedereen het recht heeft op een fijn thuis, maar vragen zich af of een rechtszaak wel de juiste manier is om een burenconflict op te lossen.

Hopelijk vinden de betrokkenen een manier om de rust te herstellen, met wederzijds begrip en respect voor elkaars manier van leven.

CategorieAlgemeen Tagsbarbecue buren veganist

Veganist sleept buren voor de rechter vanwege barbecue: ‘Het is verschrikkelijk!’ Lees meer »

Truus eist dat buurman zijn honden weg doet: ‘Die beesten moeten verdwijnen!’

Door Mischa P. / 18 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In een rustige buurt, waar de huizen perfect in het gelid staan en de tuinen het hele jaar door in bloei staan, woont Truus, een levendige zeventigjarige.

Al veertig jaar lang heeft ze hier haar leven geleid, haar kinderen grootgebracht en tal van herinneringen gecreëerd. Haar huis is een veilige haven, een plek van rust en vreugde.

Deze sereniteit wordt echter verstoord sinds twee maanden geleden een nieuwe buurman, vergezeld van zijn twee Rottweilers, in de naastgelegen woning introk.

De imposante honden verblijven in een kennel in de tuin. Hoewel ze overdag kalm zijn, verandert hun gedrag zodra de nacht valt.

Hun aanhoudende geblaf en gehuil breken de stilte van de nacht en verstoren haar in het verleden zo vredige nachten.

Aanvankelijk probeert ze het lawaai te negeren, in de hoop dat het slechts een tijdelijke fase is voor de honden die zich aan hun nieuwe omgeving aanpassen.

Maar naarmate de nachten verstrijken zonder verbetering, wordt het voor Truus duidelijk dat dit een aanhoudend probleem zal worden.

Vastberaden, maar met een gevoel van wanhoop, besluit Truus haar nieuwe buurman aan te spreken. Ze legt op een rustige en respectvolle manier uit hoe het constante geblaf haar nachtrust ernstig verstoort.

Tot haar teleurstelling reageert de buurman welwillend, maar hij voelt zich machteloos. “Ik snap je frustratie,” zegt hij, “maar de honden zijn waakhonden; het ligt in hun natuur om ’s nachts alert te zijn.”

”Ik kan er echt niks aan doen,” zegt hij. Truus voelt zich radeloos. Oordopjes bieden geen soelaas tegen het doordringende geblaf.

Uitgeput door slaapgebrek, begint ze af en toe bij haar dochter te overnachten, maar ze beseft dat dit geen duurzame oplossing is.

Haar huis, ooit een plek van geborgenheid, voelt nu als een gevangenis waarin rust een onbereikbare luxe is geworden.

Truus staat aan het eind van haar latijn. Altijd heeft ze geloofd in het belang van harmonie en begrip in haar omgeving, maar deze situatie lijkt onoplosbaar.

Het idee om haar huis, vol met dierbare herinneringen, mogelijk te moeten verlaten, breekt haar hart. Maar wat zijn haar opties?

In het licht van deze zeer vervelende situatie vragen wij ons af: wat zou jij doen als je in haar schoenen stond?

Zou je blijven strijden voor je rust, misschien juridische stappen overwegen, of zou je proberen een vreedzamere oplossing te vinden?

Heb je zelf ervaringen die inzicht kunnen geven in deze delicate kwestie? Hoe vind je de balans tussen de rechten van huisdiereigenaren en de noodzaak voor een rustige woonomgeving?

CategorieAlgemeen Tagsburen honden overlast

Truus eist dat buurman zijn honden weg doet: ‘Die beesten moeten verdwijnen!’ Lees meer »

Khalid en Dounia niet blij met buren:

Door Mischa P. / 15 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Khalid en Dounia wonen samen met hun kinderen van 5 en 7 jaar in een rijtjeswoning in een gezellige en kindvriendelijke buurt.

“Het is een heerlijke wijk,” vertelt ze. “Veel groen, het winkelcentrum op loopafstand, dus wat wil je nog meer?”

Ze geniet van het leven in de buurt. Maar sinds acht maanden is er iets veranderd. Er zijn nieuwe buren komen wonen: een jong stel met twee katten.

“In het begin leek het allemaal prima,” zegt Dounia. “Ze zijn vriendelijk en hun katten bleven binnen. Maar sinds vijf weken mogen die katten naar buiten, en dat vinden wij helemaal niet leuk.”

Dounia en haar man hebben een achtertuin vol bloemen, planten en struiken. “We zijn er altijd druk mee, maar het is de moeite waard. Nog even en dan staat alles weer in bloei.”

Maar juist die mooie tuin trekt de katten van de buren aan. “Zelf hebben ze alleen maar tegels in hun achtertuin,” legt Dounia uit. “Dat vinden die katten natuurlijk niet interessant.”

Ze heeft de katten al meerdere keren in haar tuin gezien. “Ik zie ze in de aarde graven. Zodra ik op het raam tik, gaan ze er als een speer vandoor.”

En het is niet alleen graven. Elke dag vindt ze kattendrollen tussen haar bloemen. “Ik vind het smerig,” zegt ze met een frons. “Mijn tuin is verdorie geen openbaar toilet!”

Khalid besloot het gesprek aan te gaan met de buren. Maar dat liep niet zoals ze hoopte. “Ze zeiden dat we zelf maar een oplossing moeten bedenken,” vertelt hij verontwaardigd.

“Binnenhouden gaan ze de katten niet doen, want bij hun vorige woning mochten ze ook naar buiten.”

Khalid schudt zijn hoofd. “Het is toch te absurd voor woorden dat wij meerdere malen per dag hun ontlasting moeten opruimen?”

Ze hebben al van alles geprobeerd. Stokjes met citroengeur in de grond gestoken, scherpe dennenappels neergelegd, zelfs kattenschrik gekocht bij het tuincentrum.

“Maar niets helpt echt,” zegt ze zuchtend. Ze vindt het vooral vervelend dat het probleem niet serieus genomen wordt.

“Wij doen ons best om van onze tuin een mooie plek te maken. En dan lopen die katten er zomaar doorheen, alsof het hun speeltuin is.”

Toch wil het stel het liefst dat dit zonder ruzie opgelost wordt. “We wonen naast elkaar, dus je wil het goed houden,” zegt ze. “Maar het is lastig als je het gevoel hebt dat je niet wordt gehoord.”

Ze hoopt dat de buren alsnog zullen inzien dat hun katten voor overlast zorgen. “We willen helemaal geen grote problemen,” zegt Khalid. “Maar een beetje respect voor elkaars plek, dat mag toch wel?”

Tot die tijd blijft ze opletten. Elke ochtend loopt ze een rondje door de tuin, op zoek naar nieuwe sporen van bezoek. En als ze weer iets vindt? Dan zucht ze diep, pakt haar schepje, en hoopt dat het ooit stopt.

CategorieAlgemeen Tagsburen katten overlast

Khalid en Dounia niet blij met buren: Lees meer »

Peter ligt overhoop met zijn buren: ‘Ze eisen dat wij een andere schutting plaatsen’

Door Mischa P. / 13 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Peter, 43 jaar, staat op een zonnige ochtend in zijn tuin en kijkt naar de schutting die de grens vormt tussen zijn huis en dat van zijn buren.

De schutting is duidelijk aan vervanging toe, maar het echte probleem gaat verder dan alleen het onderhoud. Zijn buren hebben hem namelijk benaderd met een eis:

“Ze willen een hogere schutting omdat ze zich gestoord voelen door ons,” vertelt Peter, zichtbaar gefrustreerd.

Het is niet de eerste keer dat dit onderwerp ter sprake komt, maar de situatie begint nu echt zijn geduld op de proef te stellen.

De buren, die nog maar een paar jaar in de wijk wonen, hebben geklaagd over geluidsoverlast en inkijk in hun tuin. “Ze zeggen dat onze kinderen te veel lawaai maken als ze buiten spelen,” legt Peter uit.

“Ik begrijp dat ze hun rust willen, maar wat verwacht je als je naast een gezin met jonge kinderen woont?” Peter zit met zijn handen in het haar.

Peter en zijn gezin hebben altijd geprobeerd een goede verstandhouding met de buren te onderhouden, maar deze eis voelt voor hem als een aanval op hun manier van leven.

“Ik heb het idee dat ze zich niet realiseren dat we gewoon ons leven leiden.” Hoewel Peter geen fan is van conflicten, ziet hij nu geen andere optie.

“Ik ben geen confrontatietype, maar deze situatie dwingt me om dat te zijn,” zegt hij. De buren willen niet alleen een hogere schutting, maar verwachten ook dat Peter de kosten volledig voor zijn rekening neemt.

“Ze stellen voor dat ik de schutting verplaats en dan ook nog eens een hogere laat plaatsen, zonder dat zij daar financieel aan bijdragen,” vertelt Peter, “Dat is toch niet normaal? Waarom zouden zij alleen maar kunnen eisen zonder zelf iets bij te dragen?”

De situatie blijft Peter dwarszitten. “Ik begrijp dat ze zich aan bepaalde dingen kunnen storen, maar we hebben ook rechten,” benadrukt hij.

Peter heeft altijd geprobeerd om anderen tegemoet te komen, maar nu voelt hij dat hij op een breekpunt is beland.

In eerste instantie probeerde hij de buren gerust te stellen. “We hebben een gesprek gehad waarin ik uitlegde dat we niet opzettelijk lawaai maken. Kinderen zijn nu eenmaal levendig,” vertelt hij.

Hij bood zelfs aan om geluidsisolatie aan te brengen, maar dat leek de buren niet tevreden te stellen. “Ze blijven maar aandringen op die hogere schutting,” zegt Peter. “Het voelt alsof ze niet openstaan voor een echte discussie, maar alleen maar hun zin willen doordrijven.”

Na meerdere mislukte gesprekken begint Peter zich af te vragen wat zijn rechten zijn in deze kwestie. “Ik ben niet van plan om te blijven betalen voor iets dat ik ook samen met hen had kunnen doen,” zegt hij.

Hij besluit juridisch advies in te winnen. “Als ik mijn kant van het verhaal kan laten horen, kan ik misschien een oplossing vinden die voor ons allemaal werkt.”

Maar diep van binnen is Peter ook teleurgesteld. “Dit zou een kans moeten zijn om de buren beter te leren kennen, maar het voelt nu als een strijd.”

De stress van de situatie begint zijn tol te eisen en hij is constant bezig met deze kwestie in zijn hoofd, geeft hij toe. “Ik ben gewoon bang dat dit zal leiden tot een grotere breuk tussen ons en de buren.”

Na een gesprek met een vriend krijgt Peter nieuwe inzichten. “Je moet je niet laten intimideren,” adviseert zijn vriend.

“Als zij vinden dat ze recht hebben op een hogere schutting, waarom zou jij dan niet recht hebben op een gesprek waarbij jullie beiden iets te zeggen hebben?”

Vastbesloten om een laatste poging te doen, nodigt Peter zijn buren uit voor een gesprek. “Misschien is het tijd om echt te laten horen wat ik voel, zonder bang te zijn om anderen te kwetsen,” zegt hij.

Het gesprek begint wat stroef, maar al snel ontstaat er ruimte voor wederzijds begrip. “Voor het eerst hoorde ik hun zorgen echt,” zegt Peter.

Uiteindelijk blijkt dat er sprake was van miscommunicatie, en de buren realiseren zich dat hun eisen misschien wat te ver gingen.

“Misschien kunnen we de kosten delen of een andere oplossing vinden die voor ons allebei werkt,” stelt Peter voor.

Na veel overleg komen Peter en zijn buren tot een akkoord. “Het is fijn om te zien dat we uiteindelijk tot elkaar zijn gekomen,” zegt hij opgelucht. “Ik heb geleerd dat het belangrijk is om te blijven communiceren, ook al lijkt het in het begin moeilijk.”

De schutting blijft een punt van discussie, maar het is nu iets waar beide partijen samen aan willen werken.

“Vriendschap met je buren is belangrijk,” besluit Karel, “maar het is ook belangrijk om voor jezelf op te komen.”

CategorieAlgemeen Tagsburen schutting

Peter ligt overhoop met zijn buren: ‘Ze eisen dat wij een andere schutting plaatsen’ Lees meer »

Paula eist dat buren zwembad uit de tuin halen: ‘Op een ochtend is hij anders lek’

Door Mischa P. / 11 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Paula woont al meer dan dertig jaar in dezelfde rijtjeswoning. Ze kent de buurt goed en heeft het er altijd fijn gehad.

Haar huis is netjes, de tuin ligt er verzorgd bij en ze geniet van haar rustige leven. “Ik hou van mijn plekje,” zegt ze vaak trots. “Hier voel ik me thuis.”

Een half jaar geleden kwamen er nieuwe buren naast haar wonen. Een jong stel met twee kleine kinderen. Paula vond het leuk dat er nieuw leven in de straat kwam.

De kinderen lachten veel en renden vrolijk rond. Paula groette de buren altijd vriendelijk en hoopte op een goede verstandhouding. En in het begin leek dat ook zo te zijn.

Maar sinds twee weken is er iets veranderd. Het is mooi weer geworden en de buurkinderen spelen vaak buiten. De ouders hebben een groot opblaasbaar zwembad in de tuin gezet, vlak bij de schutting.

Paula had daar in eerste instantie geen probleem mee. “Kinderen moeten kunnen spelen,” dacht ze. Ze begreep dat ze plezier willen maken als het warm is.

Toch begon ze zich al snel te storen aan iets dat steeds gebeurde. De kinderen springen met veel lawaai in het zwembad. Ze maken bommetjes, gillen van plezier en gooien met water.

Het probleem is dat de waterspetters vaak over de schutting komen. En niet een paar druppels – soms lijkt het wel een douche die over haar tuin vliegt.

“Mijn tuin is mijn rustplek,” legt Paula uit. “Ik zit daar met een boekje, of ik hang de was op. Maar als ik nat word van het gespetter, is dat gewoon niet leuk meer.”

Haar wasmolen staat niet ver van de schutting. En dat betekent dat haar schone, droge was nu regelmatig nat wordt door het zwembadwater van de buren.

Paula besloot om het netjes te bespreken. Ze riep over de schutting naar de buurvrouw en legde rustig uit dat het water overkomt en dat haar was nat wordt.

De buurvrouw haalde haar schouders op. “Ach, ze zijn gewoon kinderen,” zei ze. “Ze spelen maar eventjes. Niet zo zeuren.”

Dat antwoord maakte Paula verdrietig én boos. Ze voelt zich niet serieus genomen. Ze probeert begripvol te zijn, maar haar geduld raakt op.

“Het is mijn tuin ook,” zegt ze. “Ik heb recht op droge was en een beetje rust.” De situatie is sindsdien niet beter geworden. Integendeel, de kinderen spelen nog wilder.

Soms hoort Paula zelfs het water tegen haar schutting klotsen. Ze is al een paar keer nat geworden terwijl ze in haar tuin zat.

Ze weet niet goed wat ze nu moet doen. Ze wil geen ruzie. Ze is altijd een rustige buur geweest. Maar het lijkt alsof haar grenzen niet worden gerespecteerd.

En dat maakt haar boos. “Nog even,” zegt ze met een knipoog tegen haar nichtje, “en dan is dat bad op een ochtend lek. Per ongeluk natuurlijk.”

Paula lacht erom, maar eigenlijk vindt ze het helemaal niet grappig. Ze wil geen strijd. Ze wil gewoon weer van haar tuin kunnen genieten zonder nat te worden van andermans zwembad.

“Ik hoef geen stilte,” zegt ze. “Maar een beetje rekening houden met elkaar, dat is toch niet te veel gevraagd?”

Of ze nog een keer het gesprek aan gaat met de buren, weet ze nog niet. Misschien schrijft ze een briefje. Misschien wacht ze af. Maar één ding is zeker: Paula hoopt dat deze zomer niet in het water valt. Letterlijk én figuurlijk.

CategorieAlgemeen Tagsburen kinderen zwembad

Paula eist dat buren zwembad uit de tuin halen: ‘Op een ochtend is hij anders lek’ Lees meer »

Buren Karim en Najat zijn anti-islam: ‘We schrokken van het briefje op onze voordeur’

Door Mischa P. / 11 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Karim en Najat zijn al vijf jaar getrouwd. Kort na hun bruiloft trokken ze in een tussenwoning in een rustige wijk. Ze waren dolblij met hun eerste huis.

De straat was schoon, de buren links waren vriendelijk en het park was om de hoek. Een ideale plek om samen een toekomst op te bouwen.

De eerste weken gingen goed. Ze maakten kennis met de mensen in de straat. Links woonden Jan en Anja, een ouder stel dat meteen op de koffie kwam.

Aan de rechterkant woonden Kees en Ria, ook op leeftijd. Karim en Najat begroetten hen vriendelijk, maar kregen nauwelijks een knikje terug. In het begin dachten ze: Misschien zijn ze gewoon wat afstandelijk.

Maar al snel merkten ze dat er meer aan de hand was. Als Najat de voordeur uit liep met haar hoofddoek, keken Kees en Ria haar boos aan.

Ze mompelden dingen die Najat niet altijd kon verstaan, maar het voelde niet prettig. Ook als Karim op vrijdag naar de moskee ging, werd hij nageroepen.

“Ga jij maar bidden voor je b0mmen,” had Kees een keer geroepen. Karim was toen stil blijven staan, vol ongeloof.

Na een paar maanden begon het gedoe pas echt. Toen Najat op een dag thuiskwam van de supermarkt, trof ze een briefje op de voordeur.

Er stond op: Pas op, dit is Nederland, geen moslimland. Najat schrok en begon te huilen. Karim probeerde haar te troosten, maar voelde zich boos en machteloos.

Ze besloten het te negeren, in de hoop dat het zou stoppen. Maar dat deed het niet. Regelmatig vonden ze afval op hun stoep, alsof iemand expres vuilniszakken daar neerzette.

Soms werden hun planten uit de tuin getrokken. Eén keer werd er zelfs met eieren tegen hun raam gegooid. Ze gingen naar de politie, maar die kon weinig doen.

“We hebben geen bewijs dat het van uw buren komt,” kregen ze te horen. Karim voelde zich onbegrepen. Hij wilde geen ruzie, maar ook niet langer zwijgen.

De buren links, Jan en Anja, zagen ook wat er gebeurde. Zij spraken Karim en Najat aan. “Wat er gebeurt is niet goed,” zei Anja. “Maar weet dat wij achter jullie staan.” Dat gaf Karim en Najat een beetje moed.

Toch bleef de spanning. Als ze op een zomeravond buiten zaten, gingen Kees en Ria expres lawaai maken of zetten ze harde muziek op met schuttingtaal. Een keer riep Ria luid: “Ze horen hier niet thuis!”

Op een dag, na drie jaar van gedoe, besloot Najat dat het genoeg was. “Ik wil niet dat onze kinderen straks opgroeien met haat van naast de deur,” zei ze.

Ze gingen opnieuw naar de politie, dit keer met foto’s van het afval, filmpjes van de geluidsoverlast en een verslag van alle incidenten. Ze namen ook contact op met een buurtwerker.

De buurtwerker organiseerde een gesprek met meerdere bewoners uit de straat, inclusief Karim en Najat. Kees en Ria weigerden te komen.

Maar de andere buren spraken zich duidelijk uit: “Dit is niet wie wij willen zijn als buurt,” zei iemand. “Iedereen moet zich hier veilig kunnen voelen.”

De steun uit de wijk deed veel goed. Karim en Najat voelden zich eindelijk gehoord. Ze wisten dat het probleem met Kees en Ria misschien niet zomaar zou verdwijnen, maar ze stonden er niet meer alleen voor.

Een paar weken later kregen Kees en Ria een officiële waarschuwing van de woningcorporatie. Nog een klacht, en ze zouden maatregelen nemen.

Sindsdien is het stiller geworden. De haat is niet weg, maar het gedrag is minder geworden. Karim en Najat zijn nog steeds blij met hun huis.

“We blijven,” zegt Najat. “Niet omdat we geen andere keuze hebben, maar omdat we hier net zo goed thuishoren als ieder ander.”

CategorieAlgemeen Tagsburen islamofobie

Buren Karim en Najat zijn anti-islam: ‘We schrokken van het briefje op onze voordeur’ Lees meer »

Evy voelt zich bekeken in haar achtertuin: ‘Ik heb dat ding een aantal keren zien bewegen’

Door Mischa P. / 30 april 2025

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Evy woont samen met haar man en twee kinderen in een gezellige, kindvriendelijke buurt. Haar kinderen zijn vier en zeven jaar oud en spelen vaak buiten.

Zeker nu het zonnetje zich weer laat zien, is Evy veel in de tuin te vinden. Lekker ontspannen met een kop koffie of een boek in de hand. Maar de laatste tijd zit er iets dwars.

“Vanaf mijn tuin kijk ik recht op de woningen achter ons,” vertelt Evy. “En het viel me op dat de achterburen een camera op de vensterbank hebben staan, precies in de slaapkamer aan de achterkant.”

Sinds ze dat heeft gezien, voelt ze zich ongemakkelijk. “Ik weet niet wat de reden is, maar ik voel me bekeken.”

Het gaat volgens Evy om een kleine beveiligingscamera die in de vensterbank staat. Ze ziet hem telkens weer wanneer ze in haar tuin zit.

“Vooral als het mooi weer is, ben ik graag buiten. Maar nu betrap ik mezelf erop dat ik steeds naar die camera zit te kijken. Dat is toch niet normaal?”

Op een dag besloot ze het toch maar te vragen aan de buren. “Ik heb vriendelijk gevraagd of de camera werkt en waarom hij daar staat,” zegt Evy.

De achterburen, een stel dat op de hoek van het blok woont, gaven als antwoord dat het puur voor de veiligheid is.

“De buurman zei dat de camera alleen gericht is op hun eigen poort aan de zijkant van het huis.” Maar Evy blijft twijfelen. “Het is al een paar keer gebeurd dat ik zag dat de camera draaide.”

‘‘Soms midden op de dag, als ik in de tuin zit. Dan beweegt hij, alsof hij een andere kant op wordt gericht. En wie zegt dat hij niet ook mijn tuin filmt?”

Ze probeert het van zich af te zetten, maar het lukt haar niet goed. “Het voelt gewoon niet prettig. Ik ben niet iemand die snel iets zegt, maar dit zit me echt niet lekker. Je hoort toch privacy te hebben in je eigen tuin?”

Vooral nu de zomer eraan komt, maakt ze zich zorgen. “Mijn kinderen spelen graag in het zwembadje in de tuin, en ik zelf zit er ook vaak in m’n zomerkleding. Dan wil je niet het gevoel hebben dat je bekeken wordt.”

Volgens de wet mag je een camera wel ophangen voor eigen beveiliging, maar dan moet hij gericht zijn op je eigen terrein. Niet op de tuin van anderen.

“Maar ja, hoe weet ik waar die camera echt op gericht staat? Ik zie alleen dat ding bewegen. En dat geeft me geen fijn gevoel.”

Evy heeft overwogen om opnieuw met de buren te praten, maar ze wil geen ruzie. “Ze waren beleefd de eerste keer, maar ik merkte ook dat ze het gesprek snel wilden afronden. Dat maakt het extra lastig.”

Toch overweegt ze nu om stappen te zetten want het zit haar gewoon niet lekker. “Misschien ga ik het melden bij de gemeente of de wijkagent.”

”Niet om iemand te pesten, maar om duidelijkheid te krijgen. Ik wil gewoon mijn tuin weer als fijne plek kunnen ervaren.”

Ze hoopt vooral op wederzijds begrip. “Ik snap best dat mensen hun huis willen beveiligen, zeker als je op een hoek woont.”

”Maar dan moet je dat wel op een manier doen waarbij de buren zich ook veilig voelen. Privacy hoort van twee kanten te komen.”

Tot die tijd blijft Evy voorzichtig. “Ik probeer er niet te veel aan te denken, maar het zit toch in je achterhoofd. En dat is zonde, want ik wil gewoon lekker in mijn tuin kunnen zitten zonder me bekeken te voelen.

CategorieAlgemeen Tagsbeveiligingscamera buren privacy

Evy voelt zich bekeken in haar achtertuin: ‘Ik heb dat ding een aantal keren zien bewegen’ Lees meer »

Sandra stoort zich aan Iraanse buren: ‘Kan de was alleen ophangen als ze niet thuis zijn!’

Door Mischa P. / 27 april 2025

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

We genieten van de lente want de zon laat zich steeds vaker zien en de temperaturen zijn heerlijk, kortom we hebben niets te klagen.

Sandra woont samen met haar drie tieners in een gezellige, drukke buurt vol jonge gezinnen. Vooral nu de lente is begonnen en de zon zich steeds vaker laat zien, geniet ze extra van het buitenleven.

“Het is heerlijk om de ramen open te zetten en mijn was lekker buiten te drogen,” vertelt ze enthousiast. Maar die fijne momenten worden steeds vaker verstoord.

Sandra’s directe buren, een vriendelijk gezin uit Iran, steken zodra de zon schijnt de barbecue aan. “Zodra het mooi weer is, gaat daar de barbecue aan.”

”En dan waait de rook gewoon over de schutting, precies onze tuin in, recht op mijn schone was af,” zegt Sandra zichtbaar gefrustreerd.

Wat begon als een klein ongemak, is inmiddels een serieuze ergernis geworden. “Ik hang mijn was buiten om die frisse buitenlucht te laten opnemen, niet om alles naar barbecue te laten stinken,” legt ze uit.

Vooral op dagen dat ze extra veel was heeft, wordt het lastig plannen. “Ik kan mijn was nu alleen nog maar ’s ochtends vroeg ophangen, anders is de kans groot dat het straks helemaal naar rook ruikt,” verzucht Sandra.

Ze heeft geprobeerd het probleem bespreekbaar te maken met haar buren. “We hebben nu afgesproken dat zij, voordat ze de barbecue aansteken, eerst via het bovenraam even kijken of mijn was buiten hangt,” legt ze uit.

Toch gaat het niet altijd goed. “Soms zijn ze het gewoon vergeten, en dan zit ik weer met stinkende handdoeken en lakens.”

Sandra begrijpt niet waarom er altijd buiten gekookt moet worden zodra het weer beter wordt. “Ik snap best dat je wilt genieten van het mooie weer, maar waarom moet die barbecue altijd aan?”

‘‘Gebruik gewoon het gasfornuis binnen en bak lekker daar,” zegt ze. Ze is ervan overtuigd dat iedereen plezier kan hebben zonder overlast te veroorzaken.

Zelf vindt Sandra het ook heerlijk om buiten te zitten in de tuin. Een kop koffie, een goed boek en de zon op haar gezicht: het zijn kleine genietmomentjes waar ze echt naar uitkijkt. Maar die rookbui bederft vaak de sfeer.

“Het is echt jammer. Je zit net lekker en dan ruik je alleen nog maar rook. Dan kun je je was wel opnieuw doen, en binnen zitten is ook niet echt wat je wil als het zulk mooi weer is.”

Volgens Sandra hebben de buren weinig begrip voor haar situatie. “Ze doen soms alsof het allemaal wel meevalt, maar zij hoeven niet opnieuw te wassen of met stinkende kleding rond te lopen,” zegt ze.

Toch probeert ze de sfeer goed te houden. “Je woont hier samen, dus je moet elkaar ook wat gunnen,” benadrukt ze. “Maar soms lijkt het alsof het alleen om hun plezier draait.”

Voorlopig blijft Sandra haar strategie vasthouden: vroeg opstaan en de was zo snel mogelijk buiten ophangen en binnenhalen.

“Dan is de kans kleiner dat alles weer de wasmachine in moet,” zegt ze nuchter. Toch hoopt ze stiekem op wat meer medewerking van haar buren.

“Een beetje rekening houden met elkaar zou fijn zijn. Iedereen wil toch genieten van het mooie weer?” Sandra blijft ondanks alles positief.

“Ik laat mijn dag er niet door verpesten. Er zijn ergere dingen,” zegt ze met een glimlach. “Maar een tuin vol frisse was en frisse lucht? Dat blijft toch wel mijn ideaalbeeld.”

Hopelijk komt er binnenkort een oplossing waarmee iedereen blij is. Tot die tijd blijft Sandra goed opletten en blijft ze hopen op rookvrije zonnige dagen.

CategorieAlgemeen Tagsburen overlast

Sandra stoort zich aan Iraanse buren: ‘Kan de was alleen ophangen als ze niet thuis zijn!’ Lees meer »

Koppel ligt overhoop met buurvrouw: ‘Zodra ze ons ziet komt ze al schreeuwend op de auto af’

Door Mischa P. / 27 april 2025

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Leroy en Cynthia wonen nog maar drie maanden in hun nieuwe koopwoning. Het jonge stel was dolblij toen ze de sleutels kregen en eindelijk hun eigen plek konden inrichten.

Ze wonen in een levendige wijk waar de meeste buren elkaar goed kennen. Alles leek rustig, totdat er problemen ontstonden rondom de parkeerplekken naast hun huizenblok.

Naast het blok waar Leroy en Cynthia wonen, liggen tien parkeerplaatsen. Eén van die plekken is speciaal gereserveerd voor een buurman die een paar huizen verder woont en slecht ter been is.

Dat begrijpen Leroy en Cynthia maar al te goed. “We weten dat die plek er speciaal voor hem is, dus daar parkeren we natuurlijk nooit,” vertelt Leroy.

Maar de problemen begonnen toen het stel na een lange werkdag hun auto parkeerde op de laatste vrije plek.

“Soms kom je na een drukke dag thuis en wil je gewoon de auto kwijt, zodat je lekker naar binnen kunt,” legt Cynthia uit.

Wanneer alle plekken vol zijn, zetten ze de auto iets verderop. “Dat is dan tien stappen extra, geen probleem,” zegt Leroy.

Toch lijkt één buurvrouw uit het blok tegenover de parkeerplekken zich hier flink aan te ergeren. Zodra ze ziet dat Leroy of Cynthia het laatste vrije plekje bezetten, komt ze boos op hen af.

“Jullie zijn jong, als jullie nou ergens anders parkeren, dan kan mijn man daar straks staan,” riep ze de eerste keer geïrriteerd.

Leroy en Cynthia hebben geprobeerd de situatie rustig uit te leggen. “We hebben haar al vaker verteld dat we de speciale plek voor haar man altijd vrijlaten,” legt Cynthia uit.

“Maar als alle andere plekken vol zijn, vinden wij het logisch dat iedereen gewoon ergens parkeert waar ruimte is. Haar man kan net zo goed een paar stappen verder lopen als het echt nodig is.”

De buurvrouw blijft echter bij haar standpunt en de situatie loopt steeds verder uit de hand. “Ze kwam laatst zelfs naar de auto gelopen toen we net geparkeerd hadden. Ze riep door het raampje dat we respectloos waren,” vertelt Leroy. “Dat ging me echt te ver.”

Volgens het stel is het probleem niet zozeer de parkeerplek, maar de manier waarop de buurvrouw met hen omgaat.

“We willen best rekening houden met anderen, maar het voelt nu alsof we niets goed kunnen doen,” zegt Cynthia teleurgesteld. “We willen geen ruzie, we willen gewoon fijn wonen en elkaar een beetje gunnen.”

Leroy vult aan: “Iedereen in de buurt gebruikt die parkeerplekken. We begrijpen dat het vervelend kan zijn als de plek bezet is, maar we doen niets verkeerd. Het is voor niemand leuk als er telkens ruzie ontstaat over zoiets simpels.”

De situatie zorgt ervoor dat het stel zich minder thuis voelt dan ze hadden gehoopt. “We waren zo blij met ons huis, maar dit geeft echt een nare sfeer,” zegt Cynthia.

Ze hopen dat er binnenkort een oplossing komt of dat de buurvrouw alsnog begrijpt dat de parkeerplekken voor iedereen bedoeld zijn.

“Een paar stappen extra lopen is echt niet het einde van de wereld,” besluit Leroy. “Wij proberen rekening te houden met anderen, maar we verwachten dat ook van onze buren. Zo blijft het voor iedereen leefbaar.”

Voor nu proberen ze de situatie zo rustig mogelijk te houden, maar het stel hoopt dat de spanningen snel verdwijnen zodat ze weer volop kunnen genieten van hun nieuwe thuis. “We willen hier gewoon gelukkig zijn, zonder steeds over parkeerplekken te hoeven discussiëren.”

CategorieAlgemeen Tagsburen parkeerplek

Koppel ligt overhoop met buurvrouw: ‘Zodra ze ons ziet komt ze al schreeuwend op de auto af’ Lees meer »