WhatsApp Image 2025 08 28 at 122548jpeg

Bizarre beelden: Burenruzie in Den Haag loopt compleet uit de hand!

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In een Haagse wijk is een burenruzie dit weekend volledig geëscaleerd. Waar men normaal gesproken zou kunnen denken aan bemiddeling, de woningbouw of een belletje naar de politie, besloot een boze bewoner het heft in eigen hand te nemen.

De man richtte zich niet alleen op zijn eigen woning, maar ook de ramen van de buurman moesten het ontgelden.

Omstanders zagen hoe hij met zwaar materiaal uit de voortuin tekeer ging en daarbij meerdere ruiten vernielde.Een deel van het incident werd vastgelegd door voorbijgangers vanuit een auto.

Zij probeerden de man nog tot rust te brengen, maar hun pogingen hadden weinig effect. Terwijl zij filmden, sneuvelde er zelfs nog een extra raam.

Wat de precieze aanleiding voor deze nogal heftige en bizarre woede-uitbarsting was, is vooralsnog niet duidelijk.

Wel staat vast dat de man door zijn actie voorlopig weinig kans maakt op een gemoedelijk gesprek met zijn buren bij de volgende buurtbarbecue.

CategorieAlgemeen Tagsburen den haag woede

Bizarre beelden: Burenruzie in Den Haag loopt compleet uit de hand! Lees meer »

WhatsApp Image 2025 08 06 at 171152jpg

Buurman voert een protestactie uit op oprit van klimaatactiviste: ‘Ze was woedend!’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In een rustige woonwijk is deze week de gemoederen flink opgeschud door een opvallende actie van een bewoner.

Een vrouw, bekend van haar betrokkenheid bij klimaatprotesten, werd door haar buurman op een bijzondere manier geconfronteerd met wat hij ziet als tegenstrijdig gedrag.

De vrouw doet regelmatig mee aan protestacties van Extinction Rebellion, onder andere door snelwegen te blokkeren.

Volgens buurtbewoners vertrekt ze daarbij meestal gewoon met haar eigen auto naar de protestlocaties. En juist dat is voor sommige omwonenden moeilijk te begrijpen.

Een buurman besloot daarom in te grijpen – op zijn eigen manier. Hij plaatste zijn auto recht voor haar oprit en deelde daar een foto van op sociale media.

De tekst erbij was duidelijk: “Vandaag was het mijn beurt om te blokkeren. Ga maar met de fiets.” Volgens hem zit er een duidelijke tegenstrijdigheid in het gedrag van de vrouw.

“Iedere keer zie ik haar met de auto vertrekken om ergens een snelweg te blokkeren. Ondertussen staan andere mensen uren in de file. Dat klopt toch niet?”

Hij wilde haar naar eigen zeggen een spiegel voorhouden en haar bewust maken van haar eigen keuzes.

De actie ging snel rond op internet. Vooral mensen die al eerder last hadden van blokkades op de snelweg reageerden enthousiast. Reacties als “Eindelijk iemand die het zegt” en “Topactie!” verschenen in groten getale onder de post.

Toch is niet iedereen het met de actie eens. Sommige mensen noemen het overdreven of zelfs kinderachtig. “Twee fouten maken nog geen goed,” klinkt het bij de critici.

Ook zijn er zorgen over het effect van zulke persoonlijke acties op de sfeer in de buurt en het klimaatdebat in het algemeen.

Het voorval laat zien hoe gevoelig het onderwerp klimaatprotest is geworden. Veel mensen vinden het belangrijk dat actievoerders zelf ook het goede voorbeeld geven, zeker als ze anderen oproepen tot verandering.

Rijden naar een klimaatdemonstratie met een auto wordt dan al snel gezien als een vorm van tegenstrijdigheid.

Vooralsnog heeft de klimaatactiviste zelf niet gereageerd. Of dit incident invloed heeft op haar toekomstige keuzes, is nog onbekend.

Wel is duidelijk dat deze actie van de buurman meer heeft losgemaakt dan alleen een geblokkeerde oprit.

De discussie over geloofwaardigheid, voorbeeldgedrag en de manier waarop mensen actievoeren leeft volop – en soms begint die discussie gewoon voor de deur.

Bij mij in de straat woon ook zo een hypocriete snelwegblokkeerster die met de auto steeds naar de A12 rijd voor het milieu 🤷🏻‍♂️. Vandaag haar oprit geblokkeerd. Ga maar met de fiets! 👋🏻Ze was niet blij, ik zei die mensen op de snelweg ook niet. #hypocriet #A12 pic.twitter.com/d61a3jqSkC— Sushi het toch lekker zelf uit (@dezevensprong) July 6, 2024

CategorieAlgemeen Tagsactiviste buren

Buurman voert een protestactie uit op oprit van klimaatactiviste: ‘Ze was woedend!’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 06 01 at 080645jpg

Burenruzie loopt compleet uit de hand: De tuinartikelen vliegen door de lucht!

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Buren kunnen een zegen zijn – iemand die je pakketje aanneemt of met wie je even een praatje maakt over het weer. Maar soms loopt het contact helemaal spaak.

Op internet gaat nu een opvallende video rond van een burenruzie in Engeland die compleet uit de hand is gelopen. De beelden gaan razendsnel viral en worden massaal gedeeld via sociale media.

Wat begint als een woordenwisseling over de schutting, mondt al snel uit in iets dat het midden houdt tussen een komische scène en een serieuze vechtpartij.

In de video zie je twee buren elkaar eerst alleen nog wat toeroepen. Maar het loopt al snel op. Binnen een paar seconden vliegt er een plastic tuinstoel over het hek en escaleert de situatie volledig.

Vervolgens verandert de rustige achtertuin in een soort veldslag. Allerlei voorwerpen – van bloempotten tot tuinaccessoires – worden over en weer gegooid.

De oude houten schutting tussen de twee tuinen krijgt het zwaar te verduren en lijkt het bijna te begeven onder de kracht van de klappen.

Wat de beelden extra opvallend maakt, is dat de buren zich totaal niet storen aan het feit dat ze worden gefilmd. Sterker nog: het lijkt ze niet uit te maken.

De beelden zijn gemaakt vanuit een bovenraam, waarbij op de achtergrond gelach van de filmer te horen is. De ruzie is dus niet alleen luid, maar ook openbaar – en inmiddels wereldwijd bekeken.

In de video is duidelijk te horen dat de discussie niet bepaald vriendelijk verloopt. Er worden Engelse scheldwoorden geroepen die voor sommigen misschien onbekend zijn, maar in Engeland duidelijk stevig binnenkomen.

Tussen al het geschreeuw door hoor je ineens een kind zeggen: “Mum, stop!” – een moment dat benadrukt dat het hier niet om een grap gaat, maar om een echte, heftige situatie.

Hoewel veel mensen de video met een lach bekijken, laat het ook zien hoe ver een burenconflict kan gaan. Van een simpele irritatie tot een ware tuinoorlog – en dat allemaal voor het oog van het internet.

Hopelijk weten de betrokken buren uiteindelijk toch weer met elkaar in gesprek te gaan. Want een goede buur is tenslotte beter dan een verre vriend – zeker als er geen stoelen meer over zijn om te gooien.

CategorieAlgemeen Tagsburen ruzie

Burenruzie loopt compleet uit de hand: De tuinartikelen vliegen door de lucht! Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 18 at 143314jpg

Veganist sleept buren voor de rechter vanwege barbecue: ‘Het is verschrikkelijk!’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In een rustige buurt in West-Australië is een opvallende burenruzie ontstaan. De veganistische masseuse Cilla Carden heeft haar buren voor de rechter gedaagd omdat de geur van hun barbecues haar woongenot zou verstoren.

Volgens Cilla Carden heeft de lucht van gegrild vlees en vis een enorm grote invloed op haar dagelijks leven.

De ruzie begon eind 2018 en draait vooral om de barbecuegewoonten van de buren. Carden stelt dat ze door de geuren niet meer prettig in haar eigen tuin kan zitten.

“Het is afschuwelijk,” zegt ze, en noemt de situatie respectloos tegenover haar veganistische overtuigingen.

Ze denkt zelfs dat de buren bewust de barbecue dichter bij haar tuin zetten om de geur haar kant op te sturen.

Tot nu toe heeft haar juridische strijd weinig opgeleverd. Volgens deskundigen is het lastig te bewijzen dat de buren met opzet hinder veroorzaken.

Toch sluit haar advocaat, John Hammond, niet uit dat de zaak uiteindelijk bij het Australische Hooggerechtshof kan belanden, al is daar nog geen officiële stap voor gezet.

De barbecue is niet haar enige klacht. Carden stoort zich ook aan de geur van sigarettenrook en het geluid van spelende kinderen in de buurt.

Deze opsomming van klachten roept bredere vragen op over hoe ver mensen mogen gaan om hun persoonlijke leefomgeving te beschermen, en waar de grens ligt tussen persoonlijke vrijheid en samenleven in een gemeenschap.

In de wijk zorgt de kwestie voor verdeeldheid. Veel mensen begrijpen dat iedereen het recht heeft op een fijn thuis, maar vragen zich af of een rechtszaak wel de juiste manier is om een burenconflict op te lossen.

Hopelijk vinden de betrokkenen een manier om de rust te herstellen, met wederzijds begrip en respect voor elkaars manier van leven.

CategorieAlgemeen Tagsbarbecue buren veganist

Veganist sleept buren voor de rechter vanwege barbecue: ‘Het is verschrikkelijk!’ Lees meer »

rw 1jpg

Truus eist dat buurman zijn honden weg doet: ‘Die beesten moeten verdwijnen!’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In een rustige buurt, waar de huizen perfect in het gelid staan en de tuinen het hele jaar door in bloei staan, woont Truus, een levendige zeventigjarige.

Al veertig jaar lang heeft ze hier haar leven geleid, haar kinderen grootgebracht en tal van herinneringen gecreëerd. Haar huis is een veilige haven, een plek van rust en vreugde.

Deze sereniteit wordt echter verstoord sinds twee maanden geleden een nieuwe buurman, vergezeld van zijn twee Rottweilers, in de naastgelegen woning introk.

De imposante honden verblijven in een kennel in de tuin. Hoewel ze overdag kalm zijn, verandert hun gedrag zodra de nacht valt.

Hun aanhoudende geblaf en gehuil breken de stilte van de nacht en verstoren haar in het verleden zo vredige nachten.

Aanvankelijk probeert ze het lawaai te negeren, in de hoop dat het slechts een tijdelijke fase is voor de honden die zich aan hun nieuwe omgeving aanpassen.

Maar naarmate de nachten verstrijken zonder verbetering, wordt het voor Truus duidelijk dat dit een aanhoudend probleem zal worden.

Vastberaden, maar met een gevoel van wanhoop, besluit Truus haar nieuwe buurman aan te spreken. Ze legt op een rustige en respectvolle manier uit hoe het constante geblaf haar nachtrust ernstig verstoort.

Tot haar teleurstelling reageert de buurman welwillend, maar hij voelt zich machteloos. “Ik snap je frustratie,” zegt hij, “maar de honden zijn waakhonden; het ligt in hun natuur om ’s nachts alert te zijn.”

”Ik kan er echt niks aan doen,” zegt hij. Truus voelt zich radeloos. Oordopjes bieden geen soelaas tegen het doordringende geblaf.

Uitgeput door slaapgebrek, begint ze af en toe bij haar dochter te overnachten, maar ze beseft dat dit geen duurzame oplossing is.

Haar huis, ooit een plek van geborgenheid, voelt nu als een gevangenis waarin rust een onbereikbare luxe is geworden.

Truus staat aan het eind van haar latijn. Altijd heeft ze geloofd in het belang van harmonie en begrip in haar omgeving, maar deze situatie lijkt onoplosbaar.

Het idee om haar huis, vol met dierbare herinneringen, mogelijk te moeten verlaten, breekt haar hart. Maar wat zijn haar opties?

In het licht van deze zeer vervelende situatie vragen wij ons af: wat zou jij doen als je in haar schoenen stond?

Zou je blijven strijden voor je rust, misschien juridische stappen overwegen, of zou je proberen een vreedzamere oplossing te vinden?

Heb je zelf ervaringen die inzicht kunnen geven in deze delicate kwestie? Hoe vind je de balans tussen de rechten van huisdiereigenaren en de noodzaak voor een rustige woonomgeving?

CategorieAlgemeen Tagsburen honden overlast

Truus eist dat buurman zijn honden weg doet: ‘Die beesten moeten verdwijnen!’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 15 at 092121jpg

Khalid en Dounia niet blij met buren:

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Khalid en Dounia wonen samen met hun kinderen van 5 en 7 jaar in een rijtjeswoning in een gezellige en kindvriendelijke buurt.

“Het is een heerlijke wijk,” vertelt ze. “Veel groen, het winkelcentrum op loopafstand, dus wat wil je nog meer?”

Ze geniet van het leven in de buurt. Maar sinds acht maanden is er iets veranderd. Er zijn nieuwe buren komen wonen: een jong stel met twee katten.

“In het begin leek het allemaal prima,” zegt Dounia. “Ze zijn vriendelijk en hun katten bleven binnen. Maar sinds vijf weken mogen die katten naar buiten, en dat vinden wij helemaal niet leuk.”

Dounia en haar man hebben een achtertuin vol bloemen, planten en struiken. “We zijn er altijd druk mee, maar het is de moeite waard. Nog even en dan staat alles weer in bloei.”

Maar juist die mooie tuin trekt de katten van de buren aan. “Zelf hebben ze alleen maar tegels in hun achtertuin,” legt Dounia uit. “Dat vinden die katten natuurlijk niet interessant.”

Ze heeft de katten al meerdere keren in haar tuin gezien. “Ik zie ze in de aarde graven. Zodra ik op het raam tik, gaan ze er als een speer vandoor.”

En het is niet alleen graven. Elke dag vindt ze kattendrollen tussen haar bloemen. “Ik vind het smerig,” zegt ze met een frons. “Mijn tuin is verdorie geen openbaar toilet!”

Khalid besloot het gesprek aan te gaan met de buren. Maar dat liep niet zoals ze hoopte. “Ze zeiden dat we zelf maar een oplossing moeten bedenken,” vertelt hij verontwaardigd.

“Binnenhouden gaan ze de katten niet doen, want bij hun vorige woning mochten ze ook naar buiten.”

Khalid schudt zijn hoofd. “Het is toch te absurd voor woorden dat wij meerdere malen per dag hun ontlasting moeten opruimen?”

Ze hebben al van alles geprobeerd. Stokjes met citroengeur in de grond gestoken, scherpe dennenappels neergelegd, zelfs kattenschrik gekocht bij het tuincentrum.

“Maar niets helpt echt,” zegt ze zuchtend. Ze vindt het vooral vervelend dat het probleem niet serieus genomen wordt.

“Wij doen ons best om van onze tuin een mooie plek te maken. En dan lopen die katten er zomaar doorheen, alsof het hun speeltuin is.”

Toch wil het stel het liefst dat dit zonder ruzie opgelost wordt. “We wonen naast elkaar, dus je wil het goed houden,” zegt ze. “Maar het is lastig als je het gevoel hebt dat je niet wordt gehoord.”

Ze hoopt dat de buren alsnog zullen inzien dat hun katten voor overlast zorgen. “We willen helemaal geen grote problemen,” zegt Khalid. “Maar een beetje respect voor elkaars plek, dat mag toch wel?”

Tot die tijd blijft ze opletten. Elke ochtend loopt ze een rondje door de tuin, op zoek naar nieuwe sporen van bezoek. En als ze weer iets vindt? Dan zucht ze diep, pakt haar schepje, en hoopt dat het ooit stopt.

CategorieAlgemeen Tagsburen katten overlast

Khalid en Dounia niet blij met buren: Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 13 at 060428jpg

Peter ligt overhoop met zijn buren: ‘Ze eisen dat wij een andere schutting plaatsen’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Peter, 43 jaar, staat op een zonnige ochtend in zijn tuin en kijkt naar de schutting die de grens vormt tussen zijn huis en dat van zijn buren.

De schutting is duidelijk aan vervanging toe, maar het echte probleem gaat verder dan alleen het onderhoud. Zijn buren hebben hem namelijk benaderd met een eis:

“Ze willen een hogere schutting omdat ze zich gestoord voelen door ons,” vertelt Peter, zichtbaar gefrustreerd.

Het is niet de eerste keer dat dit onderwerp ter sprake komt, maar de situatie begint nu echt zijn geduld op de proef te stellen.

De buren, die nog maar een paar jaar in de wijk wonen, hebben geklaagd over geluidsoverlast en inkijk in hun tuin. “Ze zeggen dat onze kinderen te veel lawaai maken als ze buiten spelen,” legt Peter uit.

“Ik begrijp dat ze hun rust willen, maar wat verwacht je als je naast een gezin met jonge kinderen woont?” Peter zit met zijn handen in het haar.

Peter en zijn gezin hebben altijd geprobeerd een goede verstandhouding met de buren te onderhouden, maar deze eis voelt voor hem als een aanval op hun manier van leven.

“Ik heb het idee dat ze zich niet realiseren dat we gewoon ons leven leiden.” Hoewel Peter geen fan is van conflicten, ziet hij nu geen andere optie.

“Ik ben geen confrontatietype, maar deze situatie dwingt me om dat te zijn,” zegt hij. De buren willen niet alleen een hogere schutting, maar verwachten ook dat Peter de kosten volledig voor zijn rekening neemt.

“Ze stellen voor dat ik de schutting verplaats en dan ook nog eens een hogere laat plaatsen, zonder dat zij daar financieel aan bijdragen,” vertelt Peter, “Dat is toch niet normaal? Waarom zouden zij alleen maar kunnen eisen zonder zelf iets bij te dragen?”

De situatie blijft Peter dwarszitten. “Ik begrijp dat ze zich aan bepaalde dingen kunnen storen, maar we hebben ook rechten,” benadrukt hij.

Peter heeft altijd geprobeerd om anderen tegemoet te komen, maar nu voelt hij dat hij op een breekpunt is beland.

In eerste instantie probeerde hij de buren gerust te stellen. “We hebben een gesprek gehad waarin ik uitlegde dat we niet opzettelijk lawaai maken. Kinderen zijn nu eenmaal levendig,” vertelt hij.

Hij bood zelfs aan om geluidsisolatie aan te brengen, maar dat leek de buren niet tevreden te stellen. “Ze blijven maar aandringen op die hogere schutting,” zegt Peter. “Het voelt alsof ze niet openstaan voor een echte discussie, maar alleen maar hun zin willen doordrijven.”

Na meerdere mislukte gesprekken begint Peter zich af te vragen wat zijn rechten zijn in deze kwestie. “Ik ben niet van plan om te blijven betalen voor iets dat ik ook samen met hen had kunnen doen,”  zegt hij.

Hij besluit juridisch advies in te winnen. “Als ik mijn kant van het verhaal kan laten horen, kan ik misschien een oplossing vinden die voor ons allemaal werkt.”

Maar diep van binnen is Peter ook teleurgesteld. “Dit zou een kans moeten zijn om de buren beter te leren kennen, maar het voelt nu als een strijd.”

De stress van de situatie begint zijn tol te eisen en hij is constant bezig met deze kwestie in zijn hoofd, geeft hij toe. “Ik ben gewoon bang dat dit zal leiden tot een grotere breuk tussen ons en de buren.”

Na een gesprek met een vriend krijgt Peter nieuwe inzichten. “Je moet je niet laten intimideren,” adviseert zijn vriend. 

“Als zij vinden dat ze recht hebben op een hogere schutting, waarom zou jij dan niet recht hebben op een gesprek waarbij jullie beiden iets te zeggen hebben?” 

Vastbesloten om een laatste poging te doen, nodigt Peter zijn buren uit voor een gesprek. “Misschien is het tijd om echt te laten horen wat ik voel, zonder bang te zijn om anderen te kwetsen,” zegt hij.

Het gesprek begint wat stroef, maar al snel ontstaat er ruimte voor wederzijds begrip. “Voor het eerst hoorde ik hun zorgen echt,” zegt Peter.

Uiteindelijk blijkt dat er sprake was van miscommunicatie, en de buren realiseren zich dat hun eisen misschien wat te ver gingen. 

“Misschien kunnen we de kosten delen of een andere oplossing vinden die voor ons allebei werkt,” stelt Peter voor.

Na veel overleg komen Peter en zijn buren tot een akkoord. “Het is fijn om te zien dat we uiteindelijk tot elkaar zijn gekomen,” zegt hij opgelucht. “Ik heb geleerd dat het belangrijk is om te blijven communiceren, ook al lijkt het in het begin moeilijk.”

De schutting blijft een punt van discussie, maar het is nu iets waar beide partijen samen aan willen werken. 

“Vriendschap met je buren is belangrijk,” besluit Karel, “maar het is ook belangrijk om voor jezelf op te komen.”

CategorieAlgemeen Tagsburen schutting

Peter ligt overhoop met zijn buren: ‘Ze eisen dat wij een andere schutting plaatsen’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 11 at 211829jpg

Paula eist dat buren zwembad uit de tuin halen: ‘Op een ochtend is hij anders lek’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Paula woont al meer dan dertig jaar in dezelfde rijtjeswoning. Ze kent de buurt goed en heeft het er altijd fijn gehad.

Haar huis is netjes, de tuin ligt er verzorgd bij en ze geniet van haar rustige leven. “Ik hou van mijn plekje,” zegt ze vaak trots. “Hier voel ik me thuis.”

Een half jaar geleden kwamen er nieuwe buren naast haar wonen. Een jong stel met twee kleine kinderen. Paula vond het leuk dat er nieuw leven in de straat kwam.

De kinderen lachten veel en renden vrolijk rond. Paula groette de buren altijd vriendelijk en hoopte op een goede verstandhouding. En in het begin leek dat ook zo te zijn.

Maar sinds twee weken is er iets veranderd. Het is mooi weer geworden en de buurkinderen spelen vaak buiten. De ouders hebben een groot opblaasbaar zwembad in de tuin gezet, vlak bij de schutting.

Paula had daar in eerste instantie geen probleem mee. “Kinderen moeten kunnen spelen,” dacht ze. Ze begreep dat ze plezier willen maken als het warm is.

Toch begon ze zich al snel te storen aan iets dat steeds gebeurde. De kinderen springen met veel lawaai in het zwembad. Ze maken bommetjes, gillen van plezier en gooien met water.

Het probleem is dat de waterspetters vaak over de schutting komen. En niet een paar druppels – soms lijkt het wel een douche die over haar tuin vliegt.

“Mijn tuin is mijn rustplek,” legt Paula uit. “Ik zit daar met een boekje, of ik hang de was op. Maar als ik nat word van het gespetter, is dat gewoon niet leuk meer.”

Haar wasmolen staat niet ver van de schutting. En dat betekent dat haar schone, droge was nu regelmatig nat wordt door het zwembadwater van de buren.

Paula besloot om het netjes te bespreken. Ze riep over de schutting naar de buurvrouw en legde rustig uit dat het water overkomt en dat haar was nat wordt.

De buurvrouw haalde haar schouders op. “Ach, ze zijn gewoon kinderen,” zei ze. “Ze spelen maar eventjes. Niet zo zeuren.”

Dat antwoord maakte Paula verdrietig én boos. Ze voelt zich niet serieus genomen. Ze probeert begripvol te zijn, maar haar geduld raakt op.

“Het is mijn tuin ook,” zegt ze. “Ik heb recht op droge was en een beetje rust.” De situatie is sindsdien niet beter geworden. Integendeel, de kinderen spelen nog wilder.

Soms hoort Paula zelfs het water tegen haar schutting klotsen. Ze is al een paar keer nat geworden terwijl ze in haar tuin zat.

Ze weet niet goed wat ze nu moet doen. Ze wil geen ruzie. Ze is altijd een rustige buur geweest. Maar het lijkt alsof haar grenzen niet worden gerespecteerd.

En dat maakt haar boos. “Nog even,” zegt ze met een knipoog tegen haar nichtje, “en dan is dat bad op een ochtend lek. Per ongeluk natuurlijk.”

Paula lacht erom, maar eigenlijk vindt ze het helemaal niet grappig. Ze wil geen strijd. Ze wil gewoon weer van haar tuin kunnen genieten zonder nat te worden van andermans zwembad.

“Ik hoef geen stilte,” zegt ze. “Maar een beetje rekening houden met elkaar, dat is toch niet te veel gevraagd?”

Of ze nog een keer het gesprek aan gaat met de buren, weet ze nog niet. Misschien schrijft ze een briefje. Misschien wacht ze af. Maar één ding is zeker: Paula hoopt dat deze zomer niet in het water valt. Letterlijk én figuurlijk.

CategorieAlgemeen Tagsburen kinderen zwembad

Paula eist dat buren zwembad uit de tuin halen: ‘Op een ochtend is hij anders lek’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 11 at 131711jpg

Buren Karim en Najat zijn anti-islam: ‘We schrokken van het briefje op onze voordeur’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Karim en Najat zijn al vijf jaar getrouwd. Kort na hun bruiloft trokken ze in een tussenwoning in een rustige wijk. Ze waren dolblij met hun eerste huis.

De straat was schoon, de buren links waren vriendelijk en het park was om de hoek. Een ideale plek om samen een toekomst op te bouwen.

De eerste weken gingen goed. Ze maakten kennis met de mensen in de straat. Links woonden Jan en Anja, een ouder stel dat meteen op de koffie kwam.

Aan de rechterkant woonden Kees en Ria, ook op leeftijd. Karim en Najat begroetten hen vriendelijk, maar kregen nauwelijks een knikje terug. In het begin dachten ze: Misschien zijn ze gewoon wat afstandelijk.

Maar al snel merkten ze dat er meer aan de hand was. Als Najat de voordeur uit liep met haar hoofddoek, keken Kees en Ria haar boos aan.

Ze mompelden dingen die Najat niet altijd kon verstaan, maar het voelde niet prettig. Ook als Karim op vrijdag naar de moskee ging, werd hij nageroepen.

“Ga jij maar bidden voor je b0mmen,” had Kees een keer geroepen. Karim was toen stil blijven staan, vol ongeloof.

Na een paar maanden begon het gedoe pas echt. Toen Najat op een dag thuiskwam van de supermarkt, trof ze een briefje op de voordeur.

Er stond op: Pas op, dit is Nederland, geen moslimland. Najat schrok en begon te huilen. Karim probeerde haar te troosten, maar voelde zich boos en machteloos.

Ze besloten het te negeren, in de hoop dat het zou stoppen. Maar dat deed het niet. Regelmatig vonden ze afval op hun stoep, alsof iemand expres vuilniszakken daar neerzette.

Soms werden hun planten uit de tuin getrokken. Eén keer werd er zelfs met eieren tegen hun raam gegooid. Ze gingen naar de politie, maar die kon weinig doen.

“We hebben geen bewijs dat het van uw buren komt,” kregen ze te horen. Karim voelde zich onbegrepen. Hij wilde geen ruzie, maar ook niet langer zwijgen.

De buren links, Jan en Anja, zagen ook wat er gebeurde. Zij spraken Karim en Najat aan. “Wat er gebeurt is niet goed,” zei Anja. “Maar weet dat wij achter jullie staan.” Dat gaf Karim en Najat een beetje moed.

Toch bleef de spanning. Als ze op een zomeravond buiten zaten, gingen Kees en Ria expres lawaai maken of zetten ze harde muziek op met schuttingtaal. Een keer riep Ria luid: “Ze horen hier niet thuis!”

Op een dag, na drie jaar van gedoe, besloot Najat dat het genoeg was. “Ik wil niet dat onze kinderen straks opgroeien met haat van naast de deur,” zei ze.

Ze gingen opnieuw naar de politie, dit keer met foto’s van het afval, filmpjes van de geluidsoverlast en een verslag van alle incidenten. Ze namen ook contact op met een buurtwerker.

De buurtwerker organiseerde een gesprek met meerdere bewoners uit de straat, inclusief Karim en Najat. Kees en Ria weigerden te komen.

Maar de andere buren spraken zich duidelijk uit: “Dit is niet wie wij willen zijn als buurt,” zei iemand. “Iedereen moet zich hier veilig kunnen voelen.”

De steun uit de wijk deed veel goed. Karim en Najat voelden zich eindelijk gehoord. Ze wisten dat het probleem met Kees en Ria misschien niet zomaar zou verdwijnen, maar ze stonden er niet meer alleen voor.

Een paar weken later kregen Kees en Ria een officiële waarschuwing van de woningcorporatie. Nog een klacht, en ze zouden maatregelen nemen.

Sindsdien is het stiller geworden. De haat is niet weg, maar het gedrag is minder geworden. Karim en Najat zijn nog steeds blij met hun huis.

“We blijven,” zegt Najat. “Niet omdat we geen andere keuze hebben, maar omdat we hier net zo goed thuishoren als ieder ander.”

CategorieAlgemeen Tagsburen islamofobie

Buren Karim en Najat zijn anti-islam: ‘We schrokken van het briefje op onze voordeur’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 04 30 at 080757jpg

Evy voelt zich bekeken in haar achtertuin: ‘Ik heb dat ding een aantal keren zien bewegen’

Algemeen

Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Evy woont samen met haar man en twee kinderen in een gezellige, kindvriendelijke buurt. Haar kinderen zijn vier en zeven jaar oud en spelen vaak buiten.

Zeker nu het zonnetje zich weer laat zien, is Evy veel in de tuin te vinden. Lekker ontspannen met een kop koffie of een boek in de hand. Maar de laatste tijd zit er iets dwars.

“Vanaf mijn tuin kijk ik recht op de woningen achter ons,” vertelt Evy. “En het viel me op dat de achterburen een camera op de vensterbank hebben staan, precies in de slaapkamer aan de achterkant.”

Sinds ze dat heeft gezien, voelt ze zich ongemakkelijk. “Ik weet niet wat de reden is, maar ik voel me bekeken.”

Het gaat volgens Evy om een kleine beveiligingscamera die in de vensterbank staat. Ze ziet hem telkens weer wanneer ze in haar tuin zit.

“Vooral als het mooi weer is, ben ik graag buiten. Maar nu betrap ik mezelf erop dat ik steeds naar die camera zit te kijken. Dat is toch niet normaal?”

Op een dag besloot ze het toch maar te vragen aan de buren. “Ik heb vriendelijk gevraagd of de camera werkt en waarom hij daar staat,” zegt Evy.

De achterburen, een stel dat op de hoek van het blok woont, gaven als antwoord dat het puur voor de veiligheid is.

“De buurman zei dat de camera alleen gericht is op hun eigen poort aan de zijkant van het huis.” Maar Evy blijft twijfelen. “Het is al een paar keer gebeurd dat ik zag dat de camera draaide.”

‘‘Soms midden op de dag, als ik in de tuin zit. Dan beweegt hij, alsof hij een andere kant op wordt gericht. En wie zegt dat hij niet ook mijn tuin filmt?”

Ze probeert het van zich af te zetten, maar het lukt haar niet goed. “Het voelt gewoon niet prettig. Ik ben niet iemand die snel iets zegt, maar dit zit me echt niet lekker. Je hoort toch privacy te hebben in je eigen tuin?”

Vooral nu de zomer eraan komt, maakt ze zich zorgen. “Mijn kinderen spelen graag in het zwembadje in de tuin, en ik zelf zit er ook vaak in m’n zomerkleding. Dan wil je niet het gevoel hebben dat je bekeken wordt.”

Volgens de wet mag je een camera wel ophangen voor eigen beveiliging, maar dan moet hij gericht zijn op je eigen terrein. Niet op de tuin van anderen.

“Maar ja, hoe weet ik waar die camera echt op gericht staat? Ik zie alleen dat ding bewegen. En dat geeft me geen fijn gevoel.”

Evy heeft overwogen om opnieuw met de buren te praten, maar ze wil geen ruzie. “Ze waren beleefd de eerste keer, maar ik merkte ook dat ze het gesprek snel wilden afronden. Dat maakt het extra lastig.”

Toch overweegt ze nu om stappen te zetten want het zit haar gewoon niet lekker. “Misschien ga ik het melden bij de gemeente of de wijkagent.”

”Niet om iemand te pesten, maar om duidelijkheid te krijgen. Ik wil gewoon mijn tuin weer als fijne plek kunnen ervaren.”

Ze hoopt vooral op wederzijds begrip. “Ik snap best dat mensen hun huis willen beveiligen, zeker als je op een hoek woont.”

”Maar dan moet je dat wel op een manier doen waarbij de buren zich ook veilig voelen. Privacy hoort van twee kanten te komen.”

Tot die tijd blijft Evy voorzichtig. “Ik probeer er niet te veel aan te denken, maar het zit toch in je achterhoofd. En dat is zonde, want ik wil gewoon lekker in mijn tuin kunnen zitten zonder me bekeken te voelen.

CategorieAlgemeen Tagsbeveiligingscamera buren privacy

Evy voelt zich bekeken in haar achtertuin: ‘Ik heb dat ding een aantal keren zien bewegen’ Lees meer »

Scroll naar boven