Benjamin verbaast zich over Nederlanders: ‘Je krijgt vaak deze subtiele boodschap’
Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer
Benjamin leeft inmiddels al een aantal jaren in Nederland en is dan ook aardig gewend aan het leven in ons kleine landje.
Hij heeft lieve ouders, goede vrienden, zit op een leuke school en heeft een leuk bijbaantje. Met een lach staat hij op en met een lach gaat hij naar bed.
“Ja, ik ben moslim en mijn moeder en zusjes dragen een hoofddoek,” zegt hij met een glimlach. “Maar wij zijn net zoals een ieder ander.” Het verbaast hem soms hoe mensen nog steeds denken in hokjes.
Voor Benjamin maakt het niet uit of iemand gelooft of niet, of iemand een donkere of lichte huid heeft. “Iedereen is uniek op zijn of haar eigen manier. En juist dat maakt het leven zo boeiend.”
Thuis bij Benjamin is het altijd een gezellige drukte. Zijn moeder kookt met liefde voor een leger, zelfs als er maar drie mensen aan tafel zitten.
“Je weet nooit wie er mee-eet,” zegt zijn moeder dan, terwijl de dampende schalen couscous en harira op tafel kwamen. Er word gelachen, gedeeld, gediscussieerd – met liefde als vaste smaakmaker.
“Bij ons thuis is er altijd eten in overvloed,” zegt hij vaak tegen haar zijn Nederlandse collega’s en vrienden. “Iedereen kan blijven om te eten, ongeacht of je toevallig langsloopt of niet.”
Hij moet toch wel lachen als hij denkt aan hoeveel dingen in de Nederlandse cultuur heel anders gaat dan dat hij gewend is.
“Bij Nederlanders krijg je vaak toch wel de subtiele boodschap: ‘Wij gaan zo eten…’ Dan weet je: tijd om te vertrekken.”
“Het zijn van die kleine verschillen, maar ze zeggen veel over hoe we naar gastvrijheid kijken.” Hij lacht hardop terwijl hij aan het uienverhaal denkt.
Nog niet zo lang geleden kwam een buurvrouw aan het einde van de dag vragen of zijn moeder toevllig een ui voor haar had. “Als onze buurvrouw komt vragen om een ui, dan krijgt ze er zes.”
“Voor ons is dat normaal. Maar als wij een ui vragen aan een Nederlandse buurvrouw, dan krijgen we er eentje. En de volgende dag hoor je: ‘Vergeet niet een ui terug te brengen, hè?’”
Benjamin vind het bijzonder, hoe cultuur zich uit in de kleinste gebaren. Niet goed of fout, gewoon anders. Ze is nieuwsgierig naar andere gewoontes, andere manieren van denken. Dat maakte haar rijker, vind ze.
CategorieAlgemeen Tagscultuur
Benjamin verbaast zich over Nederlanders: ‘Je krijgt vaak deze subtiele boodschap’ Lees meer »
