Nichtje haalt hard uit naar Gordon: ‘De rest van de familie had nauwelijks iets in te brengen’
Kies nummer 4 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer
Een familiegraf zou vooral rust moeten geven, maar in het geval van Gordon is het juist een bron van verdeeldheid binnen zijn familie.
Wat ooit met goede bedoelingen werd geregeld, blijkt achteraf het begin van veel onvrede. Nicht Michella doet haar verhaal in weekblad Privé.
Toen Gordons moeder in 2010 overleed, nam hij de volledige organisatie van de uitvaart op zich. Hij regelde een groot familiegraf en alles eromheen.
“Het was precies zoals hij het in zijn hoofd had,” vertelt Michella, de dochter van Gordons overleden zus Lydia. “Maar de rest van de familie had nauwelijks iets in te brengen.”
Gordon wilde de begrafenis ook vastleggen met camera’s, wat niet bij iedereen goed viel. “Verschillende ooms en tantes wilden helemaal niet herkenbaar in beeld naast oma in haar kist!”
”Dat is hem toen ook duidelijk verteld,” zegt Michella. Het idee voor een groot graf kwam volledig van Gordon zelf.
“En dat grote graf? Dat was zijn idee. De familie zag het niet zitten, vooral omdat ze vreesden wie het ging onderhouden.”
Die zorgen bleken terecht, zegt Michella. “Na een paar jaar was het graf al helemaal verzakt. Tante Marja en ome Cor hebben toen moeten ingrijpen om het een beetje netjes te krijgen,”
Haar moeder Lydia zag het zelfs zo somber in, dat ze besloot zich te laten cremeren. Ze overleed een jaar later en werd inderdaad gecremeerd.
Toch verscheen er niet veel daarna ineens een marmeren gedenkplaat op het graf, met Lydia’s naam erop. “Niet veel later kregen we via via foto’s binnen van een marmeren gedenkplaat op dat graf.”
”Met haar naam erop. Wij wisten van niks. Mensen denken nu dat ze daar ligt, maar dat was precies wat ze niet wilde!”
Gordon zou gezegd hebben dat het graf altijd netjes is onderhouden, maar volgens Michella klopt dat niet.
“Dat zie je toch zo? Er komt nooit iemand. Het lag er zó snel verloederd bij, dat het zelfs voor ons pijnlijk was.”
”Er is daarna wel wat opgeknapt, maar het blijft een trieste plek. En voor mij betekent het niets. Want mama ligt daar niet.”
Het lijkt erop dat het familiegraf meer verdeeldheid heeft gebracht dan verbondenheid. Wat ooit als een mooi gebaar begon, blijft nu een gevoelig onderwerp waarover de familie liever zwijgt dan spreekt.
CategorieBN’ers Tagsfamilie gordon
