Vorige week besloot Truus om haar kind te helpen om een grote droom te verwezenlijken door haar 20.000 euro te lenen, een bedrag dat ze met moeite had gespaard voor later.
Haar hoofddoel was om haar kind te ondersteunen bij het kopen van een huis, iets wat voor haar van groot belang was. Het idee dat haar kind een eigen thuis zou hebben, gaf haar een goed gevoel.
Echter, nu, een jaar later, voelt ze zich teleurgesteld en verdrietig omdat de afgesproken terugbetalingen grotendeels uitblijven, terwijl haar kind wel op luxe vakanties gaat.
Het geld dat Truus had gespaard, was geen overbodige luxe. Na jarenlang hard werken en opofferingen te hebben gemaakt, had ze een klein financieel vangnet opgebouwd.
Toen haar kind haar om hulp vroeg voor de aankoop van een huis, twijfelde ze geen moment. Ze wist hoe moeilijk het tegenwoordig is om een hypotheek te krijgen en wilde haar kind een goede start geven.
Er was afgesproken dat het geleende bedrag in maandelijkse termijnen
Er werd gezegd dat het bedrag van duizend euro zou worden terugbetaald.
Nadat Truus de eerste duizend euro had ontvangen, werd het stil. Geen verdere betalingen, telefoontjes of bezoeken.
Truus probeerde contact op te nemen met haar kind, maar kreeg zelden een antwoord. Bezorgd begon ze zich af te vragen of haar kind financiële problemen had en waarom het niet aan de afspraken hield.
De schok kwam toen Truus vernam dat haar kind op een vakantie van vijfduizend euro naar een exotische bestemming ging, terwijl er nog een schuld van 19.000 euro openstond. Waarom had haar kind dit niet met haar besproken?
Voor Truus voelde het alsof haar zorgvuldig gespaarde en uitgeleende geld zomaar als een geschenk werd gezien.
Een diepe teleurstelling overviel haar wegens het uitblijven van betalingen en de ontstane afstand. Voorheen was hun relatie hecht, nu heerst er een pijnlijke stilte.
Truus vraagt zich af waar het mis is gegaan. Is haar kind te veel verwend? Is er sprake van ondankbaarheid? Heeft ze ergens een fout gemaakt?
Truus staat voor een lastige keuze. Ze kan haar kind confronteren en aandringen op hervatting van de aflossingen, maar ze vreest de gevolgen.
Wat als dit uitmondt in een volledige breuk? Wat als haar kind boos wordt en haar beschuldigt van bemoeienis?
Truus wil haar kind niet kwijtraken, maar kan het zich ook niet veroorloven zomaar 20.000 euro af te schrijven, haar financiële buffer voor later. Nu voelt ze zich onzeker over haar toekomst.
Voor veel ouders is het verhaal van Truus herkenbaar. De grens tussen helpen en misbruik kan vaag zijn.
Het vertrouwen in een relatie is cruciaal. Maar wat als dat vertrouwen wordt beschaamd? Het dilemma van Truus roept vragen op over afspraken en loslaten.
1. De eerste maand aflossing ging goed daarna kwam er niets meer.
2. Haar dochter lost niets meer af maar gaat wel op luxe reisjes.
3. Afbetalingen vinden niet plaats, wel vakanties van duizendere euro’s.
4. Truus weet niet meer wat ze moet doen.
5. Geen terugbetalingen meer, geen bezoekjes, geen telefoontjes…
