Al jarenlang heeft Ian Clifford een zware tijd doorgemaakt als werknemer bij IBM.
Gedurende al die tijd heeft Ian met gezondheidsproblemen gekampt en volgens zijn LinkedIn-profiel is hij sinds 2013 “medisch gepensioneerd”.
In september 2008 ging hij voor het eerst met ziekteverlof en in 2013 heeft hij besloten om zijn werkgever aan te klagen.
Volgens zijn claim heeft hij de afgelopen vijf jaar geen loonsverhoging ontvangen en dit maakte hem erg ontevreden.
Er is een ‘compromisovereenkomst’ gesloten tussen IBM en Clifford, waarbij hij op het arbeidsongeschiktheidsprogramma van het bedrijf werd geplaatst om ontslag te voorkomen.
Door deze officiële overeenkomst tussen het bedrijf en Ian, is hij nu formeel werkzaam zonder de verplichting om te werken.
Volgens de bedrijfsvoorwaarden voor gezondheidsplannen heeft Clifford recht op 75% van zijn overeengekomen inkomen.
Hij ontving een jaarlijks bedrag van £ 54.028 (€ 61.977) en zal dit bedrag blijven ontvangen tot hij 65 jaar is, wat uiteindelijk gelijk is aan ongeveer 1,5 miljoen.
In reactie op zijn ontevredenheid wegens het uitblijven van een verhoging van het bedrag in de afgelopen tien jaar, heeft Ian zijn werkgever aangeklaagd.
In februari 2022 heeft hij IBM aangeklaagd bij de arbeidsrechtbank wegens vermeende discriminatie op basis van handicap, met een klacht die vergelijkbaar is met die van eerder.
Uit eigen verklaring werd duidelijk dat hij zich benadeeld voelde door zijn werkgever omdat hij sinds 2013 geen loonsverhoging had ontvangen.
In zijn verdediging zei hij: “Het oorspronkelijke plan was bedoeld om zekerheid te bieden aan werknemers die niet konden werken. Dat doel zou niet worden bereikt als de betalingen voor altijd bevroren bleven.”
Hoewel Clifford beweerde dat hij een “zeer aanzienlijke uitkering” ontving en “gunstig behandeld” werd, werd zijn claim door de arbeidsrechtbank in Reading afgewezen.
“Werknemers die actief zijn, kunnen wel loonsverhoging krijgen, maar inactieve werknemers niet. Hoewel dit een verschil is, vind ik niet dat het een nadeel vormt als gevolg van arbeidsongeschiktheid,” zei arbeidsrechter Paul Housego.
“De klacht draait om de vermeende onvoldoende vrijgevigheid van het Plan ten opzichte van inactieve werknemers,” werd benadrukt.
De uitkeringen liggen sinds 6 april 2013 op een vast niveau, al 10 jaar, en dat kan zo blijven.
De bewering is dat de afwezigheid van salarisverhoging discriminatie op grond van handicap is, omdat het een minder gunstige behandeling is dan degenen die niet gehandicapt zijn.
Deze bewering is niet houdbaar omdat alleen gehandicapten kunnen profiteren van het plan. Het is geen discriminatie op grond van handicap dat het plan niet nog genereuzer is.
Zelfs als de waarde van de £ 50.000 (€ 57,3560) per jaar in 30 jaar tijd gehalveerd is, is het nog steeds een zeer substantieel voordeel.
1. Naar eigen zeggen is hij ‘medisch gepensioneerd’
2. Hij vindt het belachelijk dat zijn salaris niet omhoog gaat…
3. Hij eist een loonsverhoging ondanks dat hij niet werkt!
4. De man is boos omdat al vijf jaar zijn loon niet omhoog gaat.
5. Door een overeenkomst werd hij een werknemer zonder werkplicht
